Avontuur en diepgaande gesprekken
Met bonkend hart sta ik op zondagochtend op, vol van verwachting voor de dag die voor me ligt. Ik voel nog steeds de energie van vrijdag en ben vastbesloten om deze dag onvergetelijk te maken. Na het ontbijt kan ik niet wachten om nog even aan wal te gaan en te genieten van het prachtige ochtendlicht. Het eiland is zo adembenemend mooi, ik kan mijn emoties nauwelijks in bedwang houden. Terwijl ik geniet van het uitzicht, ben ik blij om anderen te zien die ook klaar zijn voor een dag op de Waddenzee. Vol avontuur en mogelijk ook diepgaande gesprekken. Met een zwaar hart verlaten we uiteindelijk de haven van Terschelling, klaar voor nog een onvergetelijke dag vol zeilen.
Ik ben zo enthousiast over dit groepsweekend “Zeilen en Droogvallen“. Als deelnemer vertel ik in deze 8-delige serie over mijn avonturen. Dit is alweer het laatste artikel. Wil je meer weten over deze reis? Bekijk dan snel het aanbod op onze website!
Blauwe lucht met een mooi zonnetje
We hebben echt geluk met het weer. Er is een blauwe lucht met een zonnetje die de hemel opkrabbelt. De wind is stevig, maar daar ben ik goed op gekleed. Het eerste stuk varen we op de motor van de boot, totdat we de haven goed uit zijn en de zeilen uit kunnen. Wat schipper Remy op vrijdag vertelde, geldt vandaag net zo: “er zijn maar een handjevol dagen dat het de hele dag grijs is.” Had ik maar mijn zonnebril in de tas gestopt, die heb ik vandaag wel nodig.
wil jij sturen? hallo avontuur
Bij wijze van grap vraag ik een van de reisgenoten om een foto te maken als ik aan het stuur sta. Schipper Remy kan dit wel waarderen en zegt: “Wil jij sturen? Vaar maar naar die groene boei links in de verte”. Hij laat het stuur los en ik begin de boot te voelen. Het is moeilijk in te schatten hoeveel ik moet bijdraaien om de boot in een bepaalde richting te krijgen. Ik maak veel te grote bewegingen en de boot gaat van links naar rechts. Remy lacht en waarschuwt dat ik mijn mede-reisgenoten niet van boord mag laten vallen. Langzaam begrijp ik wat het effect van mijn stuurkunsten zijn en begint er verbetering te komen. Zo sta ik daar, en voor een tijdje bestuur ik de boot op basis van de koersaanwijzingen die Remy mij geeft. Remy houdt mij met een schuin oog in de gaten en stuurt de rest aan om te zorgen dat de zeilen los kunnen en de motor uit.
Overstag gaan tussen de gesprekken door
Er waait een flinke wind, met twee zeilen uit hangt de boot best scheef. Maar op het achterdek merk je dit nauwelijks. We varen een flink stuk tegen de wind in. Schipper Remy houdt goed koers en met enige regelmaat gaan we overstag. Ik begin het tempo en de opvolgende acties te herkennen.
Het zwaard aan de ene kant van boot wordt door iemand omlaag gedraaid. De touwen van de zeilen worden door twee mensen losser gemaakt. Dan hoor ik de masten in beweging komen en voel ik de boot kantelen. Iedereen houdt zich even goed vast. De zeilen gaan overstag naar de andere kant. De touwen worden weer vastgezet. Ik help mee om het zwaard aan de andere kant van de boot omhoog te draaien. Best pittig, zeker als het zwaard boven water komt. Iedereen is weer even goed gaan zitten, de gesprekken tussendoor zijn nauwelijks gestopt.
Tweede keer zeilen: ik begin het te voelen
Ik merk dat ik een stuk relaxter ben aan boord dan vrijdag. Vrijdag voelde ik veel opwinding, dit is nu wat meer gedaald. De meeste reisgenoten om mij heen vinden het net als ik leuk om zo nu en dan iets te doen en te helpen met zeilen. Ik heb ook echt de indruk dat ik een beetje beter gevoel krijg bij wat zeilen inhoudt. Ik begin me voor te stellen hoe het is om op een snelle zeilboot mee aan wedstrijden te doen. Dat is nog wel even andere koek.
“Wil jij sturen? Vaar maar naar die groene boei links in de verte”
Uitermate chill buiten op het achterdek
Het is goed toeven op het bankje op het achterdek. Reisbegeleider Mara had voor vertrek thermoskannen koffie en thee gemaakt. Zo zitten we met een mok koffie in de hand te genieten van deze rustige zondag. Dit is pas onthaasten. Met een weekend als dit kom ik wel helemaal los van mijn werk en dagelijks leven. Ik realiseer me dat ik op een ontspannen manier echt veel heb gedaan in slechts 3 dagen tijd. Daarbij ben ik bijna continue buiten geweest. Een goede opkikker. Ik ben er echt even uit geweest.
Diepgaande gesprekken met reisgenoten
De gesprekken die ik voer, veranderen langzaam meer naar de categorie die ik ook met vrienden zou voeren. Waar ik op donderdagavond nog meer gesprekken had over ‘waar woon je’ en ‘wat maakte dat jij je aanmeldde voor dit weekend?’; hebben we het nu over samenwonen, trouwen, verhuizen en verbouwen. We vertellen elkaar over familiesituaties om zo meer verduidelijking te geven. Deze diepgang heb ik niet vaak met mensen die ik tegenkom op reis, en al helemaal niet al na 3 dagen. Samen op een boot zitten, draagt hier echt aan bij.
Prettige groepsdynamiek
In het verleden heb ik in Australië wel meerdere groepsactiviteiten geboekt, zoals een liveaboard om te scubaduiken op de Whitsunday Islands bijvoorbeeld. Dat was ook een goed avontuur. Maar eigenlijk boek ik altijd alles zelf. Zeker sinds ik een relatie heb, gaan we altijd met tweeën op pad. Een groepsreis als ‘Sailing into the dark sky’ is zeker niet iets enkel voor singles.
Er was tijdens dit groepsweekend overal voldoende tijd om je eigen ruimte te pakken. Met daarbij de gezelligheid van andere gelijkgestemde mensen. Er is een prettige groepsdynamiek ontstaan, misschien ook juist doordat we op vrijdagavond zo lekker uitgebreid hebben getafeld. We zijn met allemaal personen die ook wel in zijn voor een nieuw avontuur en een andere manier van reizen. Met een paar van hen heb ik wel echt een goede klik gemaakt.
Knuffelen voor vertrek
We naderen de haven. De motor gaat aan en de zeilen zakken. We helpen matroos Mel met binden en vastzetten van de zeilen. Met meerdere personen houden we de stootwillen, de boeien aan de zijkant van de boot, in gereedheid tot we aanmeren. Als we eenmaal vastliggen met de boot, is het tijd voor de groepsfoto. We verzamelen op het achterdek, mét schipper Remy en matroos Mel erbij.
Langzaam is het tijd om de spullen te pakken en afscheid te nemen. De trein die ik wil nemen, vertrekt met 25 minuten. Ik geef iedereen een dikke knuffel en bedank ze hartelijk voor het fijne weekend. Daarbij neem ik me voor met een paar mensen proberen contact te houden.
Deze diepgaande gesprekken heb ik niet vaak met mensen die ik tegenkom op reis, en al helemaal niet al na 3 dagen. Samen op een boot zitten, draagt hier echt aan bij.
wil je ook wel eens mee?
De acht verhalen vanuit de ogen van een deelnemer aan het groepsweekend zitten erop. Heb je van het verhaal genoten en wil je ook wel eens mee?
Kijk dan vooral eens naar het actuele reisaanbod en reserveer je plekje!
Liever een ander moment? Stuur dan een mail en ontvang als eerste bericht wanneer er nieuw aanbod online staat. Tot ziens op een van de reizen!
