De avond van tevoren lees ik rond 22 uur dat ik de volgende dag mee kan gaan freediven. Vanuit de Nederlandse freedive-community had ik een paar namen doorgekregen om contact mee op te nemen in Barcelona, een daarvan is Mihail An. Samen met Mihail en Iván Jiménez ga ik op pad. Iván heeft een jeep en pikt ons rond 9 uur op ter hoogte van het huis van Mihail. We zijn de stad nog niet uit of Iván bedenkt dat hij iets is vergeten: zijn wetsuit. Klein detail. We rijden dus even terug naar het huis van Ivan. We drinken koffie en zo krijg ik een klein inkijkje in zijn leven. Iván is fotograaf van beroep en heeft een eigen studio, daarnaast doet hij graag aan boksen. Mihail werkt in dagelijks leven in de IT, daarnaast is hij een zeer ervaren freediver en grijpt hij ieder vrij moment aan om in het water te liggen.
Sant Feliu de Guíxols ligt op 1-1,5 uur rijden van Barcelona aan de Costa Brava. Vanaf de rotsen kun je hier het water in, waar je in een relatieve beschutting van boten kunt duiken. De maximale diepte is 20 meter. Het zicht is 18 meter, de watertemperatuur 22 graden. Er is een thermocline van slechts enkele graden verschil op ongeveer 10 meter diepte. Al zullen meer Nederlandse freedivers dit niet begrijpen, dit is een prima reden voor de mensen hier om je 5 mm wetsuit te kiezen. Ik draag mijn gecombineerde wetsuit, waardoor ik 5 mm op de buik en de cap heb en 2 mm op de armen en benen. Gaat prima wat mij betreft. Gelukkig kan ik van zowel Mihail als Iván één kg lood lenen, wat maakt dat het freediven kan beginnen.
Ik ben ontzettend blij dat het mij gelukt is om zo snel na aankomst in Barcelona mijn hobby om te freediven te kunnen voortzetten. Voor ik het weet ben ik opgenomen in meerdere Whatsapp-groepen en zie ik mogelijkheden om ook in Spanje van het freediven te kunnen genieten. Een heerlijke manier voor mij om te ontspannen en op te laden in een periode met zoveel wijzigingen en onzekerheden om me heen
Houd jij ook zo van sportief bezig zijn op reis? Hoe vind jij de ultieme bestemming om te sporten op reis?
Een plek die ik voor mijn vertrek al op internet had gevonden, ga ik een bezoek brengen: het CRAM. Een conservatie en rehabilitatie centrum voor mariene dieren. Deze stichting vangt walvisachtigen, dolfijnen, haaien, schildpadden en zeevogels op die slachtoffer zijn geworden van plasticvervuiling, watervervuiling, visnetten, vishaken en de buitenboordmotoren van boten. Nadat ze zijn hersteld worden ze weer vrijgelaten in de Middellandse Zee. Zij werken veel samen met vrijwilligers en ik zie een potentiële samenwerking. Daarnaast is het mogelijk om in het weekend een bezoek te brengen aan het centrum voor een georganiseerde toer. Dat wordt mijn vertrekpunt.
Bij aankomst vragen ze of ik Catalaans (lees: lokale taal) of Castellano (lees: Spaans) spreek, het antwoord maakt uiteindelijk weinig uit want de toer is grotendeels in het Catalaans. Dat is pittig. Als ik mijn best doe, kan ik er best veel van volgen. Al had ik bedacht dat een hele Spaanse toer al intens zou worden. Het is lastig om actief mee te doen met vragen stellen, te reageren en antwoorden te geven op vragen. Ik merk dat ik ook het Spaans nog onvoldoende machtig ben. Het lukt me om het verhaal grotendeels te begrijpen, ook het goede beeldmateriaal helpt hierbij.
Het eerste deel van de toer is in een zaaltje met een presentatie over wat de stichting precies doet, wat de problemen zijn die ze aantreffen bij de mariene dieren en hoe ze hiermee omgaan. Ook krijg ik een uitleg over hoe de schildpad anatomisch is opgebouwd. Zo leer ik dat de (grote) longen van de schildpad direct onder het schild zitten, interessant! Het tweede deel van de toer lopen we richting de bassins van de schildpadden om naar de schildpadden te kijken die voor rehabilitatie bij het CRAM verblijven. Per schildpad krijg ik te horen hoe ze het dier hebben gevonden, wat er mee is gebeurd om te zorgen dat het kans heeft te overleven. Al is het aanschouwen van de vele schildpadden natuurlijk alleen al super
Overzicht van problemen veroorzaakt door mensen
Plastic probleem voor schildpadden
Schildpad Luna zwemt met 1 vin minder
Zo is er Rambo, die zo verstrikt was geraakt in achtergebleven visnetten dat wanneer hij niet was gered, was overleden. De visnetten zaten om zijn hals en om twee van zijn vinnen. De visnetten om de vinnen zaten zo strak, dat helaas niets anders meer mogelijk was dan amputeren. Maar Rambo sterkt goed aan en zwemt weer lekker rond. Gelukkig heeft schildpad Luna al bewezen dat je ook met een vin minder nog gewoon de Atlantische oceaan kunt overzwemmen en terug
Ook heb je Daura, een schildpad waarvan de schild ernstig verontreinigd was geraakt nadat ze een interactie had gehad met vissers en hun boten. Op moment dat ze haar vonden was haar schild flink aangetast. Een groot probleem, waar het schild de vitale organen zoals de longen van de schildpad beschermt. De verzorgers hebben haar schild zorgvuldig schoongemaakt. Wanneer Daura weer voldoende is hersteld, wordt ze weer teruggezet in de Middellandse Zee.
Omdat het centrum net iets buiten de stad ligt, naast het vliegveld en aan het strand, besluit ik om na afloop van de toer nog even te blijven hangen op het strand genaamd Platja del Prat. Het aangename aan dit strand is de rust en ruimte t.o.v. het strand in Barcelona. Hier komen met name de bewoners van de wijk El Prat de Llobregat. Wat aangenaam om te chillen in de strandtent en op het strand net buiten de stad. Heel fijne afsluiter van de middag
Ben jij wel eens bij een opvangcentrum geweest? Welke herinnering heb je daar aan overgehouden?
Eerder in Nederland heb ik het idee om mijn hardloopschoenen in de tas te stoppen, zodat ik in Barcelona in de ochtend kan gaan hardlopen. Vandaag wil ik mijn dag goed starten en ik trek om 7 uur in de ochtend mijn hardloopschoenen aan. Een poging om nog op een acceptabele temperatuur en met niet te veel verkeer te gaan sporten. Veel mensen gaan rennen over de boulevard bij Barceloneta, maar dit is 30 minuten reizen van mijn accommodatie en dat vind ik te ver. Ik kies ervoor om bij mij om de hoek, bij het voetbalstadion Camp Nou te gaan rennen.
Al zijn er rondom Camp Nou geen grote hoogteverschillen, de grond is er niet vlak zoals in Utrecht. En ik ben door enkel in Nederland te rennen dan ook niets gewend. Daarbij is het om 7 uur in de ochtend al 20 graden. Ik hoopte dat het iets koeler zou zijn. Ook voel je aan het constante briesje wat in Barcelona aanwezig is of je wind mee of wind tegen hebt. Soms is het lekker, soms moet je harder werken. Kortom, het viel me vies tegen. Het kan ook zeker liggen aan het feit dat ik al even niet meer had gerend.
Na 45 minuten vind ik het mooi en is het klaar. En voor iemand die geen voetballiefhebber is, kan ik nu toch echt zeggen dat ik meermaals alle kanten van het FC Barcelona voetbalstadion heb bekeken. Ook besef ik me met ik meer moet gaan rennen om te wennen aan deze temperaturen, en hoogteverschillen.
Neem jij je sportoutfit mee als je op vakantie gaat?
Barcelona bruist. Er gebeurt veel in de stad. Een constante buzz dat nooit stopt. Bijvoorbeeld wanneer je toeristische trekpleisters van de stad gaat bezoeken. Soms wil ik hier even aan ontsnappen. Gelukkig is de natuur nooit ver weg. In deze blog originele tips voor mooie groene wandelingen in Barcelona waar je in een mum van tijd bent. Persoonlijk uitgeprobeerd.
Collserola: het grootste natuurpark van Europa in een stedelijke omgeving
Het Nature Park Serra de la Collserola is heel gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. En echt een ideale plek om te sporten: te wandelen, hardlopen, fietsen en moutainbiken. In Barcelona heb je ook Montjuïc of de bunkers van Carmel, maar dit haalt het niet bij ‘Collserola’, zoals ze het gebied in Barcelona noemen. Voor mij is hier de ultieme combinatie te vinden: de stad afwisselen met de lokale natuur.
Tip: je bent in Barcelona in no time in Nature Park Serra de la Collserola
Drie originele tips voor wandelingen in Collserola
Wat mij opvalt is dat ik in reisgidsen of andere blogs met name kan lezen over de wandeling ‘El passeig de les Aigües’. Dit is een kilometerslange oude waterweg met panoramische view over de stad. Dit is een gemakkelijke wandeling over een breed pad met stevige ondergrond. Pas echter op waar je loopt, dit pad deel je ook met onder andere mountainbikers. Ik ga op zoek naar wat alternatieven en deel deze graag.
Wandeling 1: GR92 etappe 19
Wanneer je uitstapt bij het station Baixador de Vallvidrera, passeren de lange afstandswandelingen GR92 en GR96 het station. Vanaf hier is het dus heel gemakkelijk om een etappe te gaan wandelen. Deze etappe is ongeveer 13 kilometer lang, waarbij je naar het station Sant Vicenç dels Horts in het westen van het park loopt. Vanaf hier kun je weer de trein terug nemen.
De route staat gekenmerkt als ‘gemakkelijk’, waar ik het ook zeker mee eens ben. Je loopt volledig in het groen, de schaduw geeft veel verkoeling. Ook zijn er op verschillende plekken lokale waterpunten. Op de kaart lijkt Pantà de Vallvidrera trouwens een mooie waterplas te zijn. Uiteindelijk blijkt bij mijn bezoek de waterplas erg opgedroogd te zijn. Kijk op deze pagina voor de GPS-informatie.
Wandeling 2: omgeving Castell de Torre del Baró
In het zuidoosten van het park staat het kasteel Torre del Baró. Dit kasteel heeft historische waarde omdat dit het eerste kasteel is wat in de omgeving stond. Vanaf hier heb je mooi panoramisch uitzicht over de stad, en zie je iets meer van de minder bekende buurten van Barcelona. Het oosten van het park is goed te bezoeken door uit te stappen bij metrohalte Roquetes (L3) of Trinitat Nova (L3 of L4).
Vervolgens kun je een mooie route in Google maken door de volgende punten toe te voegen: Passeig de les Aigües (observatieplatform), mirador del Agujero del Viento, mirador de Cardanyola. Uiteindelijk loop je naar de metrohalte Mundet (L3). De route is ongeveer 7 kilometer. Laatste tip: op het laatst passeer je het Parc del Laberint d’Horta. Erg leuk als vermaak!
Wandeling 3: van Trinitat Nova naar Vallvidrera
Ook bij deze wandeling loop je van het ene station naar een ander station. Station Trinitat Nova is te bereiken met de metro L3 en L4. Vallvidrera is een station aan de S2. De wandeling pakt grote delen van Passeig de les Aigües afgewisseld met echt mooie wandelpaden dwars door het groen. De wandeling is ongeveer 11 kilometer en geeft vele panoramische vergezichten. Ook ga je net als bij de vorige wandeling via Castell de Torre del Baró. Kijk op deze pagina voor de GPS-informatie.
Een wandeling in de natuur is altijd een goed idee
Zoek je naar meer inspiratie?
Heb ik je met deze drie wandelingen al wel geïnspireerd, maar was je nog net naar iets anders of meer specifiek in Collserola op zoek? Ik heb een boekje in het Catalaans met 20 wandelroutes. Hele helder uitgelegde wandelingen en met Google Translate goed te volgen ;-). Ik heb dus nog vele alternatieve wandelopties die maximaal 4 uur duren. Stuur me een reactie wanneer je geïnteresseerd bent!
Hoe zoek jij naar goede wandelingen op reis?
Inmiddels ben ik wel benieuwd hoe jij op zoek gaat naar die toffe wandelingen op reis. Gebruik je hiervoor Komoot of een andere applicatie? Of ben jij net als ik fan van de wandelgidsen van Rother? Hoe treed jij buiten de gebaande paden? Laat het me weten via de comments!
