De avond van tevoren lees ik rond 22 uur dat ik de volgende dag mee kan gaan freediven. Vanuit de Nederlandse freedive-community had ik een paar namen doorgekregen om contact mee op te nemen in Barcelona, een daarvan is Mihail An. Samen met Mihail en Iván Jiménez ga ik op pad. Iván heeft een jeep en pikt ons rond 9 uur op ter hoogte van het huis van Mihail. We zijn de stad nog niet uit of Iván bedenkt dat hij iets is vergeten: zijn wetsuit. Klein detail. We rijden dus even terug naar het huis van Ivan. We drinken koffie en zo krijg ik een klein inkijkje in zijn leven. Iván is fotograaf van beroep en heeft een eigen studio, daarnaast doet hij graag aan boksen. Mihail werkt in dagelijks leven in de IT, daarnaast is hij een zeer ervaren freediver en grijpt hij ieder vrij moment aan om in het water te liggen.
Sant Feliu de Guíxols ligt op 1-1,5 uur rijden van Barcelona aan de Costa Brava. Vanaf de rotsen kun je hier het water in, waar je in een relatieve beschutting van boten kunt duiken. De maximale diepte is 20 meter. Het zicht is 18 meter, de watertemperatuur 22 graden. Er is een thermocline van slechts enkele graden verschil op ongeveer 10 meter diepte. Al zullen meer Nederlandse freedivers dit niet begrijpen, dit is een prima reden voor de mensen hier om je 5 mm wetsuit te kiezen. Ik draag mijn gecombineerde wetsuit, waardoor ik 5 mm op de buik en de cap heb en 2 mm op de armen en benen. Gaat prima wat mij betreft. Gelukkig kan ik van zowel Mihail als Iván één kg lood lenen, wat maakt dat het freediven kan beginnen.
Ik ben ontzettend blij dat het mij gelukt is om zo snel na aankomst in Barcelona mijn hobby om te freediven te kunnen voortzetten. Voor ik het weet ben ik opgenomen in meerdere Whatsapp-groepen en zie ik mogelijkheden om ook in Spanje van het freediven te kunnen genieten. Een heerlijke manier voor mij om te ontspannen en op te laden in een periode met zoveel wijzigingen en onzekerheden om me heen
Houd jij ook zo van sportief bezig zijn op reis? Hoe vind jij de ultieme bestemming om te sporten op reis?
Je bent vast bekend met het tapasrestaurant. Maar ben je al bekend met pinchos (pinxtos)? Pinchobarretjes zijn net als tapasrestaurants voor Spanjaarden meer dan een eetgelegenheid, dit is een onderdeel van de Spaanse cultuur. In mijn blog over minicursus toeristische trekpleisters bezoeken kon je al lezen dat ik de voorkeur geef aan slow travel. Met slow travel is het mogelijk om zoveel mogelijk het leven te gaan leven wat lokale mensen ook doen. In dit artikel geef ik je de basis én een paar killertips om heerlijke Spaanse pinchos te eten.
Wat betekent pincho?
Pinchos zijn gerechtjes op een stukje brood met daarboven op een topping. Deze topping wordt bijeengehouden door een houten prikker. Het lijkt hierdoor op een soort spiesje of een klein torentje op je bord. De prikkers bewaar je op je bord en aan het einde van de avond lever je de prikkers in om af te rekenen. De toppings variëren in vlees, vis of vegetarisch. De eerlijkheid is wel dat er in de diverse pinchobarretjes nauwelijks vegan-opties te vinden zijn.
Pinchos eten iets net iets anders dan tapas eten
Pinchos zijn gerechtjes die per stuk zijn opgebouwd en die je als individu eet. Tapas zijn kleine gerechtjes die in het midden van de tafel worden geplaatst en waar je samen met de rest van het gezelschap van eet. Voorbeelden van tapas zijn patatas bravas (aardappelblokjes met pikante tomatensaus en aioli-saus), pimientos (gezouten kleine groene pepertjes), of een punt tortilla (aardappelomelet). In Spanje krijg je best grote porties als je tapas besteld. Dit betekent dat je in een tapasrestaurant met 2 personen aan 4 tapas-gerechten best genoeg kunt hebben.
Normaliter ga je pas na 20 uur pinchos of tapas eten
Tijdens de lunch eten ze in Spanje de warme maaltijd en in de avond eten ze iets kleins en lichts. Na werktijd spreken Spanjaarden graag met bekenden af om te socializen. Tijdens deze momenten worden in combinatie met een drankje tapas en pinchos genuttigd. Spanjaarden kiezen in de avond dus voor kleine gerechtjes die de maag vullen, en niet voor een overdaad aan voedsel.
Het concept van de pinchobar
Een pinchobar is meer een combinatie van een café en een restaurant. Het idee is dat je naast het nuttigen van een drankje in deze restaurants ook wat komt eten. Op de bar staan vitrines vol met pinchos. Als gast loop je zelf naar de vitrines, je kiest een paar pinchos en je neemt je bordje mee terug neemt naar je tafel. Zelf kies ik meestal per ronde 3 pinchos. In een straat met meerdere pinchobarretjes kun je prima hoppend van barretje naar barretje om verschillende pinchos uit te proberen.
Pinchos en tapas gaan heel goed samen
In pinchobarretjes serveren ze ook tapas. Dit maakt dat pinchos en tapas eten heel goed samen gaan. Bij het bestellen van wat drinken kun je direct ook 1 of 2 tapas-gerechten bestellen. Wanneer je dit aanvult met een aantal pinchos heb je prima maaltijd. Wanneer ik specifiek voor een eetgelegenheid kies en niet van plan ben te gaan hoppen, dan bestel ik vaker ook tapas bij de pinchobarretjes.
Waar kan ik pinchos eten?
San Sebastián staat bekend als de stad waar de pinchos zijn ontstaan. San Sebástian staat dan ook wel bekend als de pincho-hoofdstad van het land. In de rest van het Baskenland zijn er ook vele plekken die geroemd worden om de lekkere pinchos. Dit betekent niet dat ze in de rest van het land niet te krijgen zijn. Ook in Barcelona is er een straat vol met pinchobarretjes: Carrer de Blai. Dichterbij huis in Nederland is mijn favoriete restaurant toch wel pinchobar de Zwarte Vosch in Utrecht.
Pinchos is het eten waar creativiteit en traditie elkaar raken
Variatie in kwaliteit bij de pinchobarretjes
Net als in iedere type keuken is er een variatie in kwaliteit. Dus ook in de wereld van de pinchobarretjes. Als leek uit Nederland is dit natuurlijk lastig te onderscheiden in het begin, en ben je mogelijk überhaupt nieuw in het concept van pinchobarretjes. Er zijn plekken waar je meer ‘standaard’ pinchos krijgt, en plekken waar de pinchos er unieker uit zien. Bij deze uniekere pinchos kun je soms een waar kunstwerk treffen. Er komt enorm veel creativiteit bij kijken: bijzondere smaakcombinaties, en prachtig samengesteld. Allemaal op een broodje met een stokje. Echt het proberen waard en een lekkere uitdaging om hiernaar op jacht te gaan!
Mijn persoonlijke ervaringen
Misschien heb je het nog niet door, maar ik ben fan! Nog meer dan van tapasrestaurants. Voordat ik naar Spanje ging was ik al fan, en het bezoeken van pinchobarretjes in Spanje stond dan ook hoog op mijn lijstje. Inmiddels heb ik pinchos gegeten in San Sebastián, Bilbao en Barcelona. Om de meer lokale sfeer te proeven die hangt om pinchobarretjes, is een beetje onderzoek naar waar je gaat eten wel belangrijk. In de hoofdstraat tussen alle andere toeristen, zie je allereerst geen andere Spanjaard en krijg je daarnaast niet de lekkerste pinchos. Kijk waar Spanjaarden zitten en ga daar naar binnen in hier mijn advies.
Mijn favoriet in Barcelona: Taberna Berri
Mijn favoriet in Barcelona op Carrer de Blai: Taberna Berri. Hier serveren ze naast echt lekkere wijn ook creatievere, unieke, handgemaakte pinchos. Een goede plek om lang te blijven hangen. Een laatste tip: de eigenaar heeft een paar jaar in Amsterdam gewerkt en vindt het leuk om Nederlands met je te praten. 😉
Waar heb jij wel eens pinchos gegeten?
Ik zou het leuk vinden om een overzicht te maken waar de lekkerste pinchos gegeten kunnen worden. Dit kan in Spanje zijn, maar natuurlijk ook in Nederland of ergens anders. Help je mee? Welke locatie beveel jij aan?
Een plek die ik voor mijn vertrek al op internet had gevonden, ga ik een bezoek brengen: het CRAM. Een conservatie en rehabilitatie centrum voor mariene dieren. Deze stichting vangt walvisachtigen, dolfijnen, haaien, schildpadden en zeevogels op die slachtoffer zijn geworden van plasticvervuiling, watervervuiling, visnetten, vishaken en de buitenboordmotoren van boten. Nadat ze zijn hersteld worden ze weer vrijgelaten in de Middellandse Zee. Zij werken veel samen met vrijwilligers en ik zie een potentiële samenwerking. Daarnaast is het mogelijk om in het weekend een bezoek te brengen aan het centrum voor een georganiseerde toer. Dat wordt mijn vertrekpunt.
Bij aankomst vragen ze of ik Catalaans (lees: lokale taal) of Castellano (lees: Spaans) spreek, het antwoord maakt uiteindelijk weinig uit want de toer is grotendeels in het Catalaans. Dat is pittig. Als ik mijn best doe, kan ik er best veel van volgen. Al had ik bedacht dat een hele Spaanse toer al intens zou worden. Het is lastig om actief mee te doen met vragen stellen, te reageren en antwoorden te geven op vragen. Ik merk dat ik ook het Spaans nog onvoldoende machtig ben. Het lukt me om het verhaal grotendeels te begrijpen, ook het goede beeldmateriaal helpt hierbij.
Het eerste deel van de toer is in een zaaltje met een presentatie over wat de stichting precies doet, wat de problemen zijn die ze aantreffen bij de mariene dieren en hoe ze hiermee omgaan. Ook krijg ik een uitleg over hoe de schildpad anatomisch is opgebouwd. Zo leer ik dat de (grote) longen van de schildpad direct onder het schild zitten, interessant! Het tweede deel van de toer lopen we richting de bassins van de schildpadden om naar de schildpadden te kijken die voor rehabilitatie bij het CRAM verblijven. Per schildpad krijg ik te horen hoe ze het dier hebben gevonden, wat er mee is gebeurd om te zorgen dat het kans heeft te overleven. Al is het aanschouwen van de vele schildpadden natuurlijk alleen al super
Overzicht van problemen veroorzaakt door mensen
Plastic probleem voor schildpadden
Schildpad Luna zwemt met 1 vin minder
Zo is er Rambo, die zo verstrikt was geraakt in achtergebleven visnetten dat wanneer hij niet was gered, was overleden. De visnetten zaten om zijn hals en om twee van zijn vinnen. De visnetten om de vinnen zaten zo strak, dat helaas niets anders meer mogelijk was dan amputeren. Maar Rambo sterkt goed aan en zwemt weer lekker rond. Gelukkig heeft schildpad Luna al bewezen dat je ook met een vin minder nog gewoon de Atlantische oceaan kunt overzwemmen en terug
Ook heb je Daura, een schildpad waarvan de schild ernstig verontreinigd was geraakt nadat ze een interactie had gehad met vissers en hun boten. Op moment dat ze haar vonden was haar schild flink aangetast. Een groot probleem, waar het schild de vitale organen zoals de longen van de schildpad beschermt. De verzorgers hebben haar schild zorgvuldig schoongemaakt. Wanneer Daura weer voldoende is hersteld, wordt ze weer teruggezet in de Middellandse Zee.
Omdat het centrum net iets buiten de stad ligt, naast het vliegveld en aan het strand, besluit ik om na afloop van de toer nog even te blijven hangen op het strand genaamd Platja del Prat. Het aangename aan dit strand is de rust en ruimte t.o.v. het strand in Barcelona. Hier komen met name de bewoners van de wijk El Prat de Llobregat. Wat aangenaam om te chillen in de strandtent en op het strand net buiten de stad. Heel fijne afsluiter van de middag
Ben jij wel eens bij een opvangcentrum geweest? Welke herinnering heb je daar aan overgehouden?
Eerder in Nederland heb ik het idee om mijn hardloopschoenen in de tas te stoppen, zodat ik in Barcelona in de ochtend kan gaan hardlopen. Vandaag wil ik mijn dag goed starten en ik trek om 7 uur in de ochtend mijn hardloopschoenen aan. Een poging om nog op een acceptabele temperatuur en met niet te veel verkeer te gaan sporten. Veel mensen gaan rennen over de boulevard bij Barceloneta, maar dit is 30 minuten reizen van mijn accommodatie en dat vind ik te ver. Ik kies ervoor om bij mij om de hoek, bij het voetbalstadion Camp Nou te gaan rennen.
Al zijn er rondom Camp Nou geen grote hoogteverschillen, de grond is er niet vlak zoals in Utrecht. En ik ben door enkel in Nederland te rennen dan ook niets gewend. Daarbij is het om 7 uur in de ochtend al 20 graden. Ik hoopte dat het iets koeler zou zijn. Ook voel je aan het constante briesje wat in Barcelona aanwezig is of je wind mee of wind tegen hebt. Soms is het lekker, soms moet je harder werken. Kortom, het viel me vies tegen. Het kan ook zeker liggen aan het feit dat ik al even niet meer had gerend.
Na 45 minuten vind ik het mooi en is het klaar. En voor iemand die geen voetballiefhebber is, kan ik nu toch echt zeggen dat ik meermaals alle kanten van het FC Barcelona voetbalstadion heb bekeken. Ook besef ik me met ik meer moet gaan rennen om te wennen aan deze temperaturen, en hoogteverschillen.
Neem jij je sportoutfit mee als je op vakantie gaat?
Stap jij gemakkelijk op nieuwe mensen af? Ik leer graag nieuwe mensen kennen, omdat je nooit weet wat voor bijzondere ontmoetingen hieruit voortkomen die je echt bijblijven. Dit betekent met een open mind en zo authentiek mogelijk het gesprek aan gaan. Van nature ben ik een extravert persoon en kom ik gemakkelijk met mensen in contact. Maar wanneer ik alleen op stap ga naar een groter netwerkevenement, dan voel ik een blokkade. Dit staat mijn doel, een netwerk opbouwen in Spanje, wel in de weg. Ik heb voor mezelf een plan gemaakt met een paar trucs die mij helpen, net zoals ik ook wat trucs heb voor het bezoeken van toeristische trekpleisters. In deze blog geef ik basistips voor het bezoeken van een netwerkevenement en wil ik meer introverte mensen een handje helpen.
Bepaal vooraf of het evenement iets voor je kan zijn
Via de applicatie Meetup zie ik dat er op vrijdag in de namiddag een afterwork borrel is op het dakterras van het Novotel Hotel met livemuziek. De organisatie is in handen van PlanBClub, een community die vaker (zakelijke) events organiseert. Uit de beschrijving maak ik op dat er ongeveer 100 mensen zullen komen. Omdat ik als doel heb een netwerk op te bouwen in Barcelona, lijkt me dit een prima gelegenheid om eens een kijkje te nemen, al vind ik het ook wel spannend om een wat groter evenement alleen te bezoeken.
Uit de uitnodiging van een netwerkevenement kun je vaak al veel afleiden. Zo kun je bij Barcelona Concious Connections in een kleiner gezelschap Engelssprekende mensen ontmoeten die in Barcelona wonen. Zij vinden het fijn om samen op een rustige plek te ontmoeten, een hapje te eten, en echt met elkaar in gesprek te gaan. Veel laagdrempeliger, zeker als je iets introverter bent of niet zo van massale netwerkborrels houdt.
Kortom, bepaal op basis van de uitnodiging waar je ‘ja’ tegen zegt. Er is altijd een keuze, een keuze om te gaan maar ook om de uitnodiging af te slaan en niet te gaan.
Planning van de dag zelf en the day after
Wanneer ik naar een drukker netwerkevenement ga, wil ik vooraf al iets meer in de juiste flow komen. Dit doe ik door wat dancemuziek op te zetten tijdens het omkleden, of door voorafgaand nog even te sporten. Dit zorgt dat mijn energieniveau al iets meer is opgekrikt.
De dag na een drukker netwerkevenement bouw ik altijd wat rust in. Ik heb dan minder behoefte om andere mensen te zien en sociaal te zijn. Een ideale dag dus om thuis te werken, te rommelen in huis of een wandeling in de natuur te maken. Dit zorgt er ook voor dat ik erna energetisch weer wat meer in balans ben.
Formuleer je doel en de invulling hiervan
Mijn doelstelling voor de netwerkborrel op het dakterras is dat ik graag een serieus gesprek in het Spaans wil voeren. Ik ben best vaardig met de Spaanse taal, en ik spreek informeel al best wat Spaans. Maar ik voel me onzeker om in het Spaans serieuze samenwerkingen voor mijn bedrijf aan te gaan. Want dan gaat het opeens ergens over, en dan voel ik druk om het zo goed mogelijk te doen. Om deze drempel iets te verlagen, wil ik dus wat meer serieuze gesprekken in het Spaans gaan voeren, zonder dat ik de druk voel om het zo goed mogelijk te moeten doen.
Een ander doel kan gewoon zijn nieuwe mensen leren kennen. Verwacht niet op een (zakelijke) netwerkborrel te gaan verkopen, zie het meer als een manier waar je op de lange termijn contacten aan overhoudt die iets voor je kunnen betekenen.
Verlaag een hoge drempel naar meerdere behapbare lage drempels
Geef jezelf tijd om te arriveren
Bij aankomst bij de netwerkborrel op het dakterras loop ik eerst eens naar de bar om een drankje te bestellen. Ik zie dat setting heel bijzonder is. Het dakterras van het Novotel Hotel geeft een waanzinnig uitzicht, met onder andere Torre Agbar van dichtbij. De zonsondergang zal hier straks heel bijzonder zijn. Er is live muziek van een duo met prachtige zang begeleidt door een gitaar. Alleen dit al maakt het de moeite waard om op het evenement te zijn.
Ik neem de tijd om naast lichamelijk ook mentaal te arriveren op locatie. Tijdens het wachten bij de bar kijk ik om me heen en beoordeel ik of mijn verwachtingen overeenkomen met de werkelijkheid. Hier ben ik ondergedompeld in het bedrijfsleven van Barcelona en plaats ik me in de rol van netwerker. Er is geen toerist te bekennen. Fijn om inkijkje te krijgen in het werkende leven van mensen in Barcelona.
Ik bedenk me waar ik tactisch het best kan gaan staan. Dit doe ik door te kijken waar de looppaden naar de bar en naar de toilet zijn. Dichtbij deze looppaden is het gemakkelijkst om met anderen in contact te komen.
Tips voor contact maken
Wanneer je je positie hebt bepaald, is het enige wat je dan nog hoeft te doen is oogcontact maken en glimlachen. Het duurt dan niet lang voordat je met iemand in gesprek raakt.
Stel (hypothetisch gezien) dat het iets langer duurt voordat je met iemand in gesprek raakt. Omdat het evenement en de mensen toch iets anders zijn dan je vooraf had verwacht. Wat doe je dan? Dit had ik dus op de netwerkborrel op het dakterras. Iedereen zat in groepjes bij elkaar en de gemiddelde leeftijd is iets hoger dan die van mij. Die paar mensen die alleen zijn gekomen, spreken me niet direct aan om nader mee kennis te maken. Ik besef me dat als ik niet de eerste stap zet, ik mogelijk met niemand in gesprek ga komen. Maar op wie stap je af? En wat zeg je dan? Ook ik herken de vrees dat een gesprek heel ongemakkelijk uit kan pakken. Dan is er overigens ook geen man overboord. Waarschijnlijk loop ik dan even gemakkelijk weer weg en proest ik het later uit op het toilet.
Ik zie twee dames van eind dertig/in de veertig, modern gekleed. Ze komen op mij over als leuke, interessante vrouwen. Van het hele gezelschap kan ik me het meest met hun identificeren. Ik raap al mijn moed bijeen en loop op ze af. Met mijn beste Spaans spreek ik een van de vrouwen aan wanneer de ander bij de bar aan het bestellen is. De meest originele openingszin werkt ook hier: kom je vaker bij dit soort netwerkevenementen? We raken aan de praat.
Tip: Stap op mensen af waarmee jij jezelf kunt identificeren
Zo creëer je in een interessant gesprek
Wat altijd goed werkt is om in een gesprek echte interesse te tonen. Dit doe je door vragen te stellen, te luisteren en door te vragen. Eventueel kun je iemand uit jouw netwerk aan deze persoon koppelen om zo de ander verder te helpen. De ander voelt deze persoonlijke aandacht.
Daarnaast is het belangrijk dat je ook iets van jezelf laat zien, door authentiek te zijn en ook kwetsbaar te durven zijn. Hierdoor raak je in een diepgaander gesprek. De ander zal zo ook iets meer openstellen en iets meer laten zien. Uiteindelijk wordt een gesprek interessanter wanneer deze in balans is.
Zo leerde ik dat de twee vrouwen, Mayra en Bruna, sinds 5 jaar een eigen onderneming hebben genaamd Biovet. Ze omschrijven zichzelf als duurzame dierenartsen en leren mij wat dit inhoudt. Ze zijn vriendinnen van elkaar en ze hebben elkaar tijdens de opleiding leren kennen. Ze vertellen dat de eerste 5 jaar eigen bedrijf hard werken is en over hoe klein ze zijn begonnen.
Daarbij laten ze me weten dat ze het enorm dapper vinden dat ik in mijn eentje met een eigen bedrijf wil starten, en dat ik hiervoor naar een vreemde stad kom, waar ik de taal niet volledig beheers en nog geen netwerk heb. Maar ze beamen ook dat het met name is gewoon doen, dat het helpt om naar dit soort netwerkborrels te gaan en met anderen te praten. Na een uur bedank ik voor het fijne gesprek en geef ik aan dat ik nog wat foto’s ga maken van het uitzicht.
Na afloop van de avond
Bij het vertrek voel ik mij trots. Trots op dat ik op een serieuze netwerkborrel twee mensen heb aangesproken in het Spaans, en een uur Spaans met ze heb gesproken. Voor mij was het een bijzondere ontmoeting die mij bij zal blijven. Van ieder gesprek steek je wat op, en ik had vooraf niet kunnen verwachten dat ik met twee andere ondernemers aan de praat zou raken die ook zo met duurzaamheid bezig zijn. Mijn doel voor de avond is geslaagd. Er zijn vele drempels die ik momenteel ervaar bij het opstarten van een eigen bedrijf, maar ik pak ze één voor één.
Wanneer je een leuk gesprek hebt gehad en gegevens hebt uitgewisseld, is het belangrijk om nog iets van je te laten horen. Dit kan al met een whatsapp-bericht de avond zelf waarin je bedankt, of in een van de volgende dagen via social media of per mail. Een berichtje nasturen zorgt dat de ander nog een keer met een glimlach aan het gesprek terugdenkt, en laat een positieve herinnering aan jou achter. Dit helpt met name als je lange termijn doel is om contacten aan de avond over te houden die op termijn iets voor je kunnen betekenen.
Stap jij gemakkelijk op nieuwe mensen af?
Ik zou het leuk vinden om te horen wat jouw laatste bijzondere ontmoeting was en waarom. Wat was de setting en hoe kwamen jullie met elkaar in contact? Wat maakte deze ontmoeting voor jou zo bijzonder?
Barcelona bruist. Er gebeurt veel in de stad. Een constante buzz dat nooit stopt. Bijvoorbeeld wanneer je toeristische trekpleisters van de stad gaat bezoeken. Soms wil ik hier even aan ontsnappen. Gelukkig is de natuur nooit ver weg. In deze blog originele tips voor mooie groene wandelingen in Barcelona waar je in een mum van tijd bent. Persoonlijk uitgeprobeerd.
Collserola: het grootste natuurpark van Europa in een stedelijke omgeving
Het Nature Park Serra de la Collserola is heel gemakkelijk te bereiken met het openbaar vervoer. En echt een ideale plek om te sporten: te wandelen, hardlopen, fietsen en moutainbiken. In Barcelona heb je ook Montjuïc of de bunkers van Carmel, maar dit haalt het niet bij ‘Collserola’, zoals ze het gebied in Barcelona noemen. Voor mij is hier de ultieme combinatie te vinden: de stad afwisselen met de lokale natuur.
Tip: je bent in Barcelona in no time in Nature Park Serra de la Collserola
Drie originele tips voor wandelingen in Collserola
Wat mij opvalt is dat ik in reisgidsen of andere blogs met name kan lezen over de wandeling ‘El passeig de les Aigües’. Dit is een kilometerslange oude waterweg met panoramische view over de stad. Dit is een gemakkelijke wandeling over een breed pad met stevige ondergrond. Pas echter op waar je loopt, dit pad deel je ook met onder andere mountainbikers. Ik ga op zoek naar wat alternatieven en deel deze graag.
Wandeling 1: GR92 etappe 19
Wanneer je uitstapt bij het station Baixador de Vallvidrera, passeren de lange afstandswandelingen GR92 en GR96 het station. Vanaf hier is het dus heel gemakkelijk om een etappe te gaan wandelen. Deze etappe is ongeveer 13 kilometer lang, waarbij je naar het station Sant Vicenç dels Horts in het westen van het park loopt. Vanaf hier kun je weer de trein terug nemen.
De route staat gekenmerkt als ‘gemakkelijk’, waar ik het ook zeker mee eens ben. Je loopt volledig in het groen, de schaduw geeft veel verkoeling. Ook zijn er op verschillende plekken lokale waterpunten. Op de kaart lijkt Pantà de Vallvidrera trouwens een mooie waterplas te zijn. Uiteindelijk blijkt bij mijn bezoek de waterplas erg opgedroogd te zijn. Kijk op deze pagina voor de GPS-informatie.
Wandeling 2: omgeving Castell de Torre del Baró
In het zuidoosten van het park staat het kasteel Torre del Baró. Dit kasteel heeft historische waarde omdat dit het eerste kasteel is wat in de omgeving stond. Vanaf hier heb je mooi panoramisch uitzicht over de stad, en zie je iets meer van de minder bekende buurten van Barcelona. Het oosten van het park is goed te bezoeken door uit te stappen bij metrohalte Roquetes (L3) of Trinitat Nova (L3 of L4).
Vervolgens kun je een mooie route in Google maken door de volgende punten toe te voegen: Passeig de les Aigües (observatieplatform), mirador del Agujero del Viento, mirador de Cardanyola. Uiteindelijk loop je naar de metrohalte Mundet (L3). De route is ongeveer 7 kilometer. Laatste tip: op het laatst passeer je het Parc del Laberint d’Horta. Erg leuk als vermaak!
Wandeling 3: van Trinitat Nova naar Vallvidrera
Ook bij deze wandeling loop je van het ene station naar een ander station. Station Trinitat Nova is te bereiken met de metro L3 en L4. Vallvidrera is een station aan de S2. De wandeling pakt grote delen van Passeig de les Aigües afgewisseld met echt mooie wandelpaden dwars door het groen. De wandeling is ongeveer 11 kilometer en geeft vele panoramische vergezichten. Ook ga je net als bij de vorige wandeling via Castell de Torre del Baró. Kijk op deze pagina voor de GPS-informatie.
Een wandeling in de natuur is altijd een goed idee
Zoek je naar meer inspiratie?
Heb ik je met deze drie wandelingen al wel geïnspireerd, maar was je nog net naar iets anders of meer specifiek in Collserola op zoek? Ik heb een boekje in het Catalaans met 20 wandelroutes. Hele helder uitgelegde wandelingen en met Google Translate goed te volgen ;-). Ik heb dus nog vele alternatieve wandelopties die maximaal 4 uur duren. Stuur me een reactie wanneer je geïnteresseerd bent!
Hoe zoek jij naar goede wandelingen op reis?
Inmiddels ben ik wel benieuwd hoe jij op zoek gaat naar die toffe wandelingen op reis. Gebruik je hiervoor Komoot of een andere applicatie? Of ben jij net als ik fan van de wandelgidsen van Rother? Hoe treed jij buiten de gebaande paden? Laat het me weten via de comments!
Altijd tof een nieuwe stad zoals Barcelona. Zoveel te zien en te ontdekken. Maar waar te beginnen? Alle reisgidsen geven dezelfde toeristische hoogtepunten en er zijn inmiddels zoveel blogs over wat tof is dat informatie erg versnipperd is. Maar het niet voor niets toeristische trekpleisters. Er is toch een reden waarom het een bezoekje waard is. Op het massatoerisme haak ik echter af. En Barcelona heeft heel veel toeristen, die allemaal dezelfde highlights gaan bezoeken. Hierbij dus een minicursus toeristische trekpleisters bezoeken.
Toeristische trekpleisters zijn speciaal ingericht om zoveel mogelijk toeristen zoveel mogelijk geld afhandig te maken
Goed om vooraf te beseffen
Alle plattegronden en toeristenboekjes geven tips waar je de meest markante gebouwen, kerken, musea en markten van de stad kunt zien. Alsof het een attractiepark betreft lopen wij met zijn allen naar dezelfde plekken. Deze locaties zijn volledig ingericht om het de toerist zo gemakkelijk mogelijk te maken. En daarbij zoveel mogelijk geld te verdienen. Waar toeristen zijn, is geld. De hoeveelheid toeristen die allemaal dezelfde plekken bezoeken, doet de natuur en de lokale gemeenschap meer kwaad dan goed. De binnenstad wordt onleefbaar voor de normale mens en denk ook vooral aan al het afval wat op de grond achterblijft.
Regelmatig inchecken helpt: hoe sta ik erbij?
De chaos en drukte bij toeristische trekpleisters kosten mij energie. De nieuwe omgeving is indrukwekkend en ik sta verbluft te kijken naar wat de kunstenaars hebben weten te realiseren. Maar ik moet ook opletten waar mijn spullen zijn, de straatverkopers van mij afschudden, overal zijn advertenties van producten die aandacht vragen én is er veel geluid om mij heen van onder andere toeristen en verkeer. Ik heb in verschillende wereldsteden gewoond, maar poeh. Bij het bezoeken van toeristische trekpleisters is het voor mij belangrijk om in de gaten te houden wanneer het genoeg is.
Doe jezelf een plezier en doseer
Een goede manier voor mij om de toeristische highlights te zien is doseren, en selectief te zijn. Door slechts 1 of 2 trekpleisters te bekijken (dit kan ook vanaf een afstandje), en dat af te wisselen met natuur en ontspanning, geef ik mezelf ook weer de tijd om alle prikkels te verwerken. Dit kan in een park, op het strand, op een terras of terug bij de accommodatie.
Tip: zoek toeristische drukte bewust op en loop bewust weg
Plaça de Sant Agusti Vell
Wijk la Ribrera
Persoonlijk voorbeeld in Barcelona
Omdat ik ook wat bekende gebouwen van de stad wil zien, start ik bij de Sagrada Familia. Vervolgens loop ik door de wijk L’Eixample richting Arc de Triomphe. Vanaf daar is het mogelijk de wijk La Ribrera in te lopen. Dit is echt een toffe omgeving. Van de een op ander moment heel rustig, met straten en huizen alsof de tijd er heeft stilgestaan. Een plein zoals Plaça de Sant Agusti Vell is uiterst charmant. Tot op heden het mooiste stukje stad van Barcelona, als ik mag kiezen. Uiteindelijk besluit ik om verder te lopen richting La Catedral. Terug bij de toeristen.
Kies voor slow travel
Slow travel geeft de kans om meer te voelen wat de stad te bieden heeft en de lokale pareltjes te ontdekken. Zo kun je leren waar de bewoners van de stad hun vrije tijd het liefst spenderen. En door stil te staan, te observeren, met mensen aan de praat te raken, tips ter harte te nemen en op zoek te gaan. Misschien ook wel door even te verdwalen.
