Wat is duurzamer reizen voor jou?
In onze zoektocht naar authentieke reiservaringen volgen we de massa. Dit heeft consequenties.
Ik vind het lastig om te zien dat we het normaal vinden om voor een weekend naar Barcelona te vliegen, om daar een foto te maken van La Sagrada Família en van Parque Güell, vervolgens tapa’s te eten en dan te zeggen dat we de stad hebben leren kennen.
Parque Güell ‘ontdekken’
Vorige zomer was ik twee maanden in Barcelona. Ik twijfelde of ik naar Parque Güell zou gaan. Op een zaterdagochtend om 10 uur ben ik daar, het is er erg druk. Ik lees dat er een maximumcapaciteit van 400 bezoekers per half uur is dat in het park wordt toegelaten. Dat is mij iets te veel. Ik besluit er omheen te lopen en vanaf de buitenkant naar de beroemde trappen te kijken. De huizen tegenover het park hebben de rolluiken en gordijnen dicht, er hangen briefjes met ‘Niet fotograferen, hier wonen mensen’. In de straten om het park heen, zie ik enkel winkels en eetgelegenheden speciaal ingericht voor de behoeften van de toerist.
Voor- en nadelen van een bezienswaardigheid
Ik hoor een privégids aan twee bezoekers vertellen dat hij in de wijk is opgegroeid. Hij speelde in de jaren negentig in dit park, het was wat verloederd en gratis te bezoeken. Met de groei aan populariteit van Gaudí werd ook dit park opgeknapt. Nu is het razend populair met als gevolg de hele dag mensen door de straten. De huizenprijzen zijn enorm gestegen en het leven in de directe omgeving is flink duurder geworden.
Met een wat bittere nasmaak loop ik weg, want hier ervaar ik direct wat de consequenties zijn van een toeristische bezienswaardigheid op de leefbaarheid in de wijk.
Bezoekje aan een lokale reisboekenwinkel
Een stukje verder in de wijk Gràcia zoek ik naar het ene reisboekenwinkeltje waar ik eerder voorbij ben gelopen op moment dat het gesloten was. Eenmaal gevonden stap ik het winkeltje binnen. Alle wanden zijn van top tot teen gevuld. Er is een grote tafel in het midden vol met boeken, en een smal gangpad. Er is niemand dus ik groet met ‘buenos días’. Een oudere dame komt naar voren en vraagt of ze mij kan helpen. Eerst in het Catalaans, daarna in het Spaans. Ik leg uit dat ik op zoek ben naar wandelingen in het Parque Serra de la Collserola, een gebied dat tegen Barcelona aan ligt. Zij wijst mij op het schap met de boeken en doet een paar suggesties. We hebben al gauw een leuk gesprek en ik ga weg met een paar persoonlijke tips.
Wat zou ik als local hier doen?
Deze manier van reizen vind ik veel fijner. Ik vind het sowieso prettig om me af te vragen: Wat zou ik als local hier doen? Door deze vraag aan mezelf te stellen, maak ik andere keuzes en gedraag ik me anders. Een local is bewust van de gangbare prijzen, pakt rust op zijn tijd en spreidt de bezigheden over de dag. Door me te gedragen als een local, kom ik toegankelijker over en maak ik gemakkelijker contact met anderen. Zo heb ik gegarandeerde authentieke reiservaringen.
Hoe kom jij tot authentieke reiservaringen?
