de rust van het freediven
Freediven, de sport waar mindfulness en prestaties hand in hand gaan.
Deze zomerse dagen lig ik weer regelmatig in het buitenwater in Nederland. Onze boei drijft op het water en heeft een lijn met gewicht aan de onderkant, de diepte in. De belangrijkste regel met freediven: duik nooit alleen. Zorg altijd dat je een buddy hebt en een plan.
De ontspanning in het freediven
Voorafgaand aan de duik pak ik de ontspanning. Vier tellen inademen, acht tellen uit. Ik focus met mijn ogen dicht op mijn buikademhaling. Een moment van innerlijke kalmte. Ik laat de niet-helpende gedachten gaan. Ik voel het water, de wind en de zon, ik ben in het nu. Ik beeld me in wat ik zo ga doen, enkel fijne gedachten. Alleen zo kan ik tot rust komen en mijn hartritme naar beneden krijgen. Wanneer ik zover ben, neem ik een grote hap lucht. Ik adem naar de buik, naar de flanken, en naar de longen. Dan klaar ik mijn oren en ga onder water.
Freediven: de eerste tien meter onder water
De eerste tien meter is het om en om een keer aan het touw trekken en klaren van mijn oren. Het is belangrijk om de innerlijke focus te houden. Bij het freediven kun je spelen met je zwaartekracht, door een riem om te doen met lood eraan. Ik heb mezelf uitgelood dat ik blijf zweven op tien meter diepte. Vanaf het wateroppervlak tot aan de tien meter heb ik een drijvend vermogen en moet ik moeite doen om naar beneden te komen.
In de ‘freefall’ verder de diepte in
Na de tien meter diepte kom ik langzaam in de ‘freefall’ – een bijzondere ervaring waarbij ik geen moeite meer hoef te doen om naar beneden te zakken. Ik zak af naar wat voor mij die dag goed voelt. Voor mij is dit vaak ergens tussen de twintig en dertig meter diepte. De diepte die ik de ene dag bereik, is niet vanzelfsprekend voor de volgende keer. Een drukke dag op werk heeft invloed, net als privézaken of de vakantiemodus.
Beneden ervaar ik de stilte, zie en voel ik de enorme hoeveelheid water om mij heen, en check ik een seconde bij mezelf in.
Langzaam weer omhoog
Dan draai ik mezelf en geef ik een ruk aan het touw. Mijn buddy boven aan de boei weet nu dat ik ben gekeerd. Langzaam ga ik weer omhoog. Traag genoeg om niet te snel al het zuurstof te gebruiken en snel genoeg om tegen de stroom in te gaan (de neerwaartse druk).
Volledig in de mindfulness
Op de terugweg komen de eerste contracties – ongecontroleerde spiersamentrekkingen in het lichaam. Dit betekent dat mijn lichaam het signaal geeft dat er CO2 ophoopt in het bloed dat eruit wil, maar het zegt niets over de hoeveelheid zuurstof die ik nog heb. Volledig in de mindfulness mogen deze contracties er zijn.
Mijn prestatie: 24 meter diepte
Ik geef steeds een ruk aan het touw tot ik weer bij ongeveer tien meter diepte ben. De laatste meters heb ik weer drijvend vermogen wat helpt om weer boven te komen. Voor ik het weet ben ik ongeveer anderhalve minuut onder water geweest. Met een glimlach op mijn gezicht kijk ik op mijn duikhorloge, en zie dat ik naar 24 meter ben geweest en terug. Dit voelt goed.
Klinkt freediven voor jou als een gevaarlijke sport of lijkt het je juist iets heel rustgevends?
