Categorie: Blog (Pagina 1 van 2)

Persoonlijke reiservaring

Avontuur en diepgaande gesprekken

15 maart 2023 / Mara / 1 reactie

Avontuur en diepgaande gesprekken

Met bonkend hart sta ik op zondagochtend op, vol van verwachting voor de dag die voor me ligt. Ik voel nog steeds de energie van vrijdag en ben vastbesloten om deze dag onvergetelijk te maken. Na het ontbijt kan ik niet wachten om nog even aan wal te gaan en te genieten van het prachtige ochtendlicht. Het eiland is zo adembenemend mooi, ik kan mijn emoties nauwelijks in bedwang houden. Terwijl ik geniet van het uitzicht, ben ik blij om anderen te zien die ook klaar zijn voor een dag op de Waddenzee. Vol avontuur en mogelijk ook diepgaande gesprekken. Met een zwaar hart verlaten we uiteindelijk de haven van Terschelling, klaar voor nog een onvergetelijke dag vol zeilen.

Ik ben zo enthousiast over dit groepsweekend “Sailing into the dark sky“. Als deelnemer vertel ik in deze 8-delige serie over mijn avonturen. Dit is alweer het laatste artikel. Wil je meer weten over deze reis? Bekijk dan snel het aanbod op onze website!

Blauwe lucht met een mooi zonnetje

We hebben echt geluk met het weer. Er is een blauwe lucht met een zonnetje die de hemel opkrabbelt. De wind is stevig, maar daar ben ik goed op gekleed. Het eerste stuk varen we op de motor van de boot, totdat we de haven goed uit zijn en de zeilen uit kunnen. Wat schipper Remy op vrijdag vertelde, geldt vandaag net zo: “er zijn maar een handjevol dagen dat het de hele dag grijs is.” Had ik maar mijn zonnebril in de tas gestopt, die heb ik vandaag wel nodig.

wil jij sturen? hallo avontuur

Bij wijze van grap vraag ik een van de reisgenoten om een foto te maken als ik aan het stuur sta. Schipper Remy kan dit wel waarderen en zegt: “Wil jij sturen? Vaar maar naar die groene boei links in de verte”. Hij laat het stuur los en ik begin de boot te voelen. Het is moeilijk in te schatten hoeveel ik moet bijdraaien om de boot in een bepaalde richting te krijgen. Ik maak veel te grote bewegingen en de boot gaat van links naar rechts. Remy lacht en waarschuwt dat ik mijn mede-reisgenoten niet van boord mag laten vallen. Langzaam begrijp ik wat het effect van mijn stuurkunsten zijn en begint er verbetering te komen. Zo sta ik daar, en voor een tijdje bestuur ik de boot op basis van de koersaanwijzingen die Remy mij geeft. Remy houdt mij met een schuin oog in de gaten en stuurt de rest aan om te zorgen dat de zeilen los kunnen en de motor uit.

Overstag gaan tussen de gesprekken door

Er waait een flinke wind, met twee zeilen uit hangt de boot best scheef. Maar op het achterdek merk je dit nauwelijks. We varen een flink stuk tegen de wind in. Schipper Remy houdt goed koers en met enige regelmaat gaan we overstag. Ik begin het tempo en de opvolgende acties te herkennen.

Het zwaard aan de ene kant van boot wordt door iemand omlaag gedraaid. De touwen van de zeilen worden door twee mensen losser gemaakt. Dan hoor ik de masten in beweging komen en voel ik de boot kantelen. Iedereen houdt zich even goed vast. De zeilen gaan overstag naar de andere kant. De touwen worden weer vastgezet. Ik help mee om het zwaard aan de andere kant van de boot omhoog te draaien. Best pittig, zeker als het zwaard boven water komt. Iedereen is weer even goed gaan zitten, de gesprekken tussendoor zijn nauwelijks gestopt.

Tweede keer zeilen: ik begin het te voelen

Ik merk dat ik een stuk relaxter ben aan boord dan vrijdag. Vrijdag voelde ik veel opwinding, dit is nu wat meer gedaald. De meeste reisgenoten om mij heen vinden het net als ik leuk om zo nu en dan iets te doen en te helpen met zeilen. Ik heb ook echt de indruk dat ik een beetje beter gevoel krijg bij wat zeilen inhoudt. Ik begin me voor te stellen hoe het is om op een snelle zeilboot mee aan wedstrijden te doen. Dat is nog wel even andere koek.

“Wil jij sturen? Vaar maar naar die groene boei links in de verte”

Uitermate chill buiten op het achterdek

Het is goed toeven op het bankje op het achterdek. Reisbegeleider Mara had voor vertrek thermoskannen koffie en thee gemaakt. Zo zitten we met een mok koffie in de hand te genieten van deze rustige zondag. Dit is pas onthaasten. Met een weekend als dit kom ik wel helemaal los van mijn werk en dagelijks leven. Ik realiseer me dat ik op een ontspannen manier echt veel heb gedaan in slechts 3 dagen tijd. Daarbij ben ik bijna continue buiten geweest. Een goede opkikker. Ik ben er echt even uit geweest.

Diepgaande gesprekken met reisgenoten

De gesprekken die ik voer, veranderen langzaam meer naar de categorie die ik ook met vrienden zou voeren. Waar ik op donderdagavond nog meer gesprekken had over ‘waar woon je’ en ‘wat maakte dat jij je aanmeldde voor dit weekend?’; hebben we het nu over samenwonen, trouwen, verhuizen en verbouwen. We vertellen elkaar over familiesituaties om zo meer verduidelijking te geven. Deze diepgang heb ik niet vaak met mensen die ik tegenkom op reis, en al helemaal niet al na 3 dagen. Samen op een boot zitten, draagt hier echt aan bij.

Prettige groepsdynamiek

In het verleden heb ik in Australië wel meerdere groepsactiviteiten geboekt, zoals een liveaboard om te scubaduiken op de Whitsunday Islands bijvoorbeeld. Dat was ook een goed avontuur. Maar eigenlijk boek ik altijd alles zelf. Zeker sinds ik een relatie heb, gaan we altijd met tweeën op pad. Een groepsreis als ‘Sailing into the dark sky’ is zeker niet iets enkel voor singles.

Er was tijdens dit groepsweekend overal voldoende tijd om je eigen ruimte te pakken. Met daarbij de gezelligheid van andere gelijkgestemde mensen. Er is een prettige groepsdynamiek ontstaan, misschien ook juist doordat we op vrijdagavond zo lekker uitgebreid hebben getafeld. We zijn met allemaal personen die ook wel in zijn voor een nieuw avontuur en een andere manier van reizen. Met een paar van hen heb ik wel echt een goede klik gemaakt.

Knuffelen voor vertrek

We naderen de haven. De motor gaat aan en de zeilen zakken. We helpen matroos Mel met binden en vastzetten van de zeilen. Met meerdere personen houden we de stootwillen, de boeien aan de zijkant van de boot, in gereedheid tot we aanmeren. Als we eenmaal vastliggen met de boot, is het tijd voor de groepsfoto. We verzamelen op het achterdek, mét schipper Remy en matroos Mel erbij.

Langzaam is het tijd om de spullen te pakken en afscheid te nemen. De trein die ik wil nemen, vertrekt met 25 minuten. Ik geef iedereen een dikke knuffel en bedank ze hartelijk voor het fijne weekend. Daarbij neem ik me voor met een paar mensen proberen contact te houden.

Deze diepgaande gesprekken heb ik niet vaak met mensen die ik tegenkom op reis, en al helemaal niet al na 3 dagen. Samen op een boot zitten, draagt hier echt aan bij.

wil je ook wel eens mee?

De acht verhalen vanuit de ogen van een deelnemer aan het groepsweekend zitten erop. Heb je van het verhaal genoten en wil je ook wel eens mee?

Kijk dan vooral eens naar het actuele reisaanbod en reserveer je plekje!
Liever een ander moment? Stuur dan een mail en ontvang als eerste bericht wanneer er nieuw aanbod online staat. Tot ziens op een van de reizen!

Verhalen jutten in het Dark Sky Park

8 maart 2023 / Mara / 1 reactie

Verhalen jutten in het Dark Sky Park

Bij het Hartbreak Hotel op Terschelling verzamelen we ons voor de laatste activiteit van de dag: luisteren naar waargebeurde eilandverhalen in het Dark Sky Park, een van de donkerste plekjes van Nederland. Eilandmeisje Marloes Fopma wacht ons al op. Ik kan niet wachten om geraakt te worden door deze verhalen die we zullen jutten in het Dark Sky Park.

Ik ben zo enthousiast over dit groepsweekend “Sailing into the dark sky”. Als deelnemer vertel ik in deze 8-delige serie over mijn avonturen. Dit is alweer het zevende artikel. Wil je meer weten over deze reis? Bekijk dan snel het aanbod op onze website!

Dwars door de duinen verhalen jutten

Marloes woont op Terschelling en is een echte storyteller. In plaats van voorwerpen jutten, gaan we op zoek naar verhalen. Als een echte verhalenjutter. Dwars door de duinen passeren we verschillende plekken, hier jutten we waargebeurde verhalen. Het is een wandeling van ongeveer 2 uur, grotendeels door los zand. Om een beeld te geven van deze verhalen, stip ik enkele hiervan aan.

Vogels van de Wadden

Bij het eerste verhaal dat Marloes vertelt, hoor ik haar liefde voor vogels. De Wadden zijn dan ook een bijzonder vogelparadijs. Een belangrijke plek voor miljoenen vogels. Zelf weet ik weinig van vogels, maar ze weet me mee te nemen in haar verhaal. Marloes weet in de huid te kruipen van een vogelsoort en hun verhaal te beschrijven. Zo leer ik hoe een rotgans aan zijn naam komt, en waarom men vroeger dacht dat dit geen vogel was.

Grootse ideeën op Festival Oerol

Op een wat grotere open plek tussen de duinen laat Marloes met gebaren zien hoe een podium van Festival Oerol wel eens is opgebouwd. Ze vertelt hoe in de maanden naar het festival toe alle voorbereidingen worden uitgevoerd. Grootste ideeën worden uitgedacht en minutieus voorbereid. In overleg met de eilandbewoners wordt gekeken naar mogelijkheden. Zo wijst Marloes naar een paar duinen die wel eens zijn verplaatst, omdat dit voor het festival beter uitkwam. Zou dit echt hebben plaatsgevonden? Voor een festival? Bizar om te beseffen dat dit waargebeurd is.

Ervaar het Dark Sky Park in stilte

Het oosten van Terschelling heeft sinds 2015 het officiële predicaat ‘Dark Sky Park‘ gekregen. Dit is een van de donkerste plekken van Nederland. In het donker lopen we in stilte achter elkaar over De Boschplaat. Goed om dit met een groep te doen. Dit is namelijk iets wat ik in mijn eentje niet snel zou doen, omdat ik simpelweg de omgeving hier niet ken. De stilte geeft ruimte om de omgeving op me in te laten werken. Het is bewolkt vandaag, dus helaas geen sterren aan de hemel. Vanaf een hoge duin kijken we om ons heen. We zien de vuurtoren van Ameland en van Terschelling. De gloed van licht in de verte is de stad Leeuwarden. Vanaf deze duin besef ik wat een lichtvervuiling dit is, en hoe schadelijk dit kan zijn voor de dieren om ons heen. Heerlijk om hier in het donker te zijn.

Vanaf deze duin in het Dark Sky Park besef ik wat een lichtvervuiling er is, en hoe schadelijk dit kan zijn voor de dieren om ons heen. Heerlijk om hier in het donker te zijn.

De Tweede Wereldoorlog op Terschelling

Een van de verhalen die Marloes vertelt gaat over de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog. Als onderdeel van de Atlantikwall heeft het Duitse leger tijdens de bezetting honderden bunkers op Terschelling gebouwd. Er zaten duizenden Duitse soldaten gelegerd, en het eiland is pas op 30 mei 1945 bevrijd. Bij een van deze bunkers luister ik met mijn ogen dicht naar een verhaal over hoe de Engelsen vanuit de lucht de Duitsers aanvielen. Opeens is deze plek veel meer dan een bunker. Het is een beladen plek geworden.

Het eiland Terschelling komt tot leven met verhalen

Deze waargebeurde verhalen kan Marloes als de beste vertellen. Ik voel me in vervoering gebracht, ik ben geraakt. Het eiland Terschelling komt tot leven met deze verhalen, in al zijn facetten. Ik begin een idee te krijgen, te begrijpen, hoe het is om hier te wonen. Al besef ik ook dat dit maar een fractie is van alle verhalen die er leven op het eiland. Ik kan hier uren naar luisteren, en ik ben ook direct benieuwd naar de boeken die ze over het eiland heeft geschreven.

Betekenisvolle reiservaringen

Door tijdens deze reis met een lokale storyteller op pad te gaan, krijg het weekend direct meer body. Het maakt de reiservaring rijker, betekenisvoller. Ik heb zoveel geleerd over het eiland in korte tijd, wat ik als individu niet bij elkaar had weten te sprokkelen. Ik neem me voor om in de toekomst vaker te kijken over er een lokale storyteller in de buurt is die verhalen kan vertellen. Of gewoon naar lokale verhalen te vragen aan de bewoners die ik op reis tegenkom. Ik zie dat Marloes het waardeert dat ik echte interesse toon, luister en doorvraag. Er komt een gevoel van trots op de natuur en cultuur naar boven. We halen beiden wat uit deze ontmoeting.

Door als bezoeker naar lokale verhalen te vragen en te luisteren, groeit de trots bij de ander voor de natuur en cultuur. Zo halen we beiden wat uit deze ontmoeting.

Verder lezen

vervolg: Avontuur en diepgaande gesprekken

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Een ‘slow travel’-invulling

1 maart 2023 / Mara / 1 reactie

Een 'slow travel'-invulling

Wat een heerlijke dag! De zon schijnt, de lucht is helder en er staat een verfrissend briesje, typisch Nederlands weer. Na afscheid te hebben genomen van boswachter Arie, sta ik naast mijn fiets en mijn maag knort. Wat zal ik gaan doen met mijn vrije middag? Ik kan niet wachten om deze in te vullen op mijn eigen tempo. Misschien ga ik wel voor een rustige middag en geniet ik van het trage tempo. Een echte ‘slow travel’-invulling. En om half 5 heb ik afgesproken met de groep aan de oostkant van het eiland bij het Hartbreak Hotel voor een laatste activiteit van de dag.

Ik ben zo enthousiast over dit groepsweekend “Sailing into the dark sky“. Als deelnemer vertel ik in deze 8-delige serie over mijn avonturen. Dit is alweer het zesde artikel. Wil je meer weten over deze reis? Bekijk dan snel het aanbod op onze website!

Luister ik naar het 'nu we er toch zijn'- gevoel?

Heerlijk om 4,5 uur even mijn eigen plan te kunnen trekken. Het is erg aantrekkelijk om deze tijd volledig in te vullen met dingen die typisch Terschelling zijn. Boswachter Arie vertelde net dat het prachtig wandelen is bij de Noordsvaarder. Ik kan ook richting de Bessenschuur voor de beroemde cranberry’s van Terschelling. Of ga ik richting paviljoen West aan Zee? Schipper Remy vertelde me dat dit echt zijn favoriete plekje is als hij op Terschelling is. Ik kan ook via de Bessenschuur richting Paviljoen West aan Zee en daar lunchen. Allemaal goede tips uit voor een echte Terschelling-ervaring. Wat een keuzes om te maken…

Tip: bezoek minder en ervaar meer

Mijn enthousiasme en het feit dat ik niet zo vaak op het eiland ben, geven me de neiging om lekker op pad te gaan en het eiland over te fietsen. Ik bedoel, zo ver is het toch allemaal niet? Al heb ik de tip van reisbegeleider Mara die ze vanochtend bij het ontbijt vertelde wel onthouden: “bezoek minder en ervaar meer”. Ik merk dat ik dit een lastig moment vind. Ik zit lekker in mijn energie. Maar ik weet ook dat we straks nog 2 uur door de duinen gaan lopen. En dat ik daarna nog terug mag fietsen vanuit het Hartbreak Hotel naar West-Terschelling. Mét westenwind. Laat ik niet vergeten te benoemen dat ik al vanaf half 10 op pad ben, en 2 uur met de boswachter van Staatsbosbeheer ben opgetrokken.

Wat zou ik thuis doen op een zaterdag?

Mijn gedachten dwalen af, naar de vraag wat een eilander zou doen op een vrije zaterdag. Ik realiseer me dat dit mogelijk niet zoveel zal verschillen van mijn eigen vrije zaterdag thuis. Als ik thuis ben, plan ik mijn dag niet helemaal vol. Thuis geef ik mezelf voldoende rust om op te laden, zeker als ik later de op dag nog weg ga. Thuis kijk ik naar de dag als geheel in plaats van per dagdeel.

Natuurlijk kan ik ook wél de toerist uithangen

Een weekend weg is natuurlijk anders. Het is echt niet erg om soms een druk weekend te hebben. Dat trekt later wel weer bij. Het is goed mogelijk om wel de verschillende trekpleisters van het eiland te bezoeken. Wat is er mis mee? Ik ben nu eenmaal toerist. Ergens heb ik negatieve associaties bij de term ’toerist’, want die doen typische ’toeristendingen’. Maar heb ik het eiland Terschelling wel gezien als ik bijvoorbeeld niet bij de Bessenschuur ben geweest?

Heb ik het eiland Terschelling wel gezien als ik niet bij de Bessenschuur ben geweest?

Een 'slow travel'-invulling

Kijkend vanuit het perspectief van slow travel, gaat het over langzamer reizen. Langzamer in de zin van meer in verbinding staan met waar ik ben. Echt in contact komen met de mensen van het eiland. Begrijpen wat er leeft, wat de uitdagingen zijn en met welke invalshoek zij naar bepaalde zaken kijken. Ik besef me dat reisbegeleider Mara eigenlijk een hele goede zaterdag invulling heeft bedacht met twee activiteiten van vandaag. In de ochtend ben ik als vrijwilliger op pad geweest met Staatsbosbeheer. Ik heb veel geleerd over de uitdagingen die het eiland kent op gebied van natuur en wat ze daaraan doen. Straks ga ik op pad met iemand die ons lokale eilandverhalen gaat vertellen. Kan ik dit nog overtreffen, of is dit genoeg?

Ik besluit om alles wat ik vanochtend bij Staatsbosbeheer heb meegekregen, de ruimte te geven om te laten landen. Om zo weer op te laden voor straks. Er zijn een paar opties voor de invulling van de middag die ik zo voor me zie:

Invulling optie 1: eten en chillen in Midsland

Ik kom vanaf Arjensduin. Ik kan besluiten om richting Midsland te fietsen. Dit is al op de weg naar het Hartbreak Hotel in het oosten van het eiland, waar ik straks moet zijn. Bij restaurant Pura Vida staan vele plantaardige opties op het menu. Prima stop als ik een hapje te wil eten. Verder kan ik een beetje door het dorp struinen, en een paar winkels binnenlopen. Uiteindelijk zal ik vast wel een leuk plek vinden om nog even koffie te drinken. Een plekje waar ik me kan settelen met een krant die daar op de bar ligt bijvoorbeeld. En wanneer de bediening dan vraagt of ik nog wat wil drinken, knoop ik een praatje aan. Ik vraag naar hoe het hier in de zomer is, en wat eigenlijk het leukste seizoen is om op het eiland te zijn. Dit klinkt als een heerlijke, chille invulling van mijn eigen tijd.

Invulling optie 2: richting Hartbreak Hotel om te loungen

Een alternatieve optie is om direct richting Hartbreak Hotel te fietsen. Dat is wel een stuk fietsen. Maar dan heb ik het ook direct gehad. Het Hartbreak Hotel ligt aan het strand, een ultieme plek om te loungen. Liefst buiten op het terras, achter het glas en uit de wind. De lunchkaart biedt enkele vegetarische opties om uit te kiezen. En na de lunch kan ik het altijd nog zien; ga ik voor een biertje op het terras, of loop ik even richting zee? Dit is wel echt de meest ontspannen optie om weer helemaal op te laden en te genieten van het strand en de zee.

Invulling optie 3: richting Oosterend en wandelen

Een derde optie is richting het dorp Oosterend te fietsen. Vanaf daar is het niet ver meer naar het Hartbreak Hotel. In Oosterend haal ik dan een broodje bij Winkel Bij de Buren, een soort buurtsuper met ook eilanderproducten voor huis en tuin. Hier is ook een boekje te vinden met daarin ‘9 wandelingen in Oosterend’ (en anders in de winkel van het Eilandmeisje). Ik voel me energiek en heb zin om te wandelen. Ik kies voor een wandeling genaamd ‘De Kluizenaar’ van ongeveer 7,5 kilometer. Klinkt als goed te doen, ook in combinatie met de rest van het dagprogramma. Ik ken mezelf, ik ben niet zo goed in stil zitten. Beter ga ik op pad en de Kaapsdune verder verkennen.

Tip: bezoek minder en ervaar meer

Verder lezen

vervolg: verhalen jutten in het dark sky park

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Vrijwilliger bij Staatsbosbeheer

21 februari 2023 / Mara / 1 reactie

Met Staatsbosbeheer op pad als vrijwilliger

Op een zaterdagochtend liggen we met de boot in de haven van Terschelling, klaar om op te gaan in het lokale leven. We starten de ochtend als vrijwilligers bij Staatsbosbeheer, waar we meewerken aan het thema ‘zaaien en snoeien’ voor het natuurbehoud. Het voelt geweldig om als deelnemer van het groepsweekend bij te dragen aan de leefbaarheid van het eiland en de lokale flora en fauna te helpen beschermen.

Ik ben mee met het groepsweekend Sailing into the dark sky. In deze 8-delige serie vertel ik het verhaal over het groepsweekend als deelnemer. Dit is het 5e artikel. Nieuwsgierig geworden naar de reis? Kijk dan vooral even naar het aanbod op de website.

Een inkijkje in het lokale leven

Opgaan in het lokale leven en het lokale leven leiden. Slow travel is een andere manier van reizen. Het heeft een bepaalde manier van vertraging in zich, waardoor de ervaring rijker kan worden. Tijdens mijn reizen in het verleden heb ik vaker aan vrijwilligerswerk gedaan. Juist om echt het gevoel te krijgen dat ik er woon en de leefbaarheid beter kan begrijpen. Is dit ook in een weekend te realiseren? Wat doen ‘eilanders’ op een gemiddelde zaterdag? Door met Staatsbosbeheer op pad te gaan, hoop ik een inkijkje te krijgen in het lokale leven op Terschelling.

Op de fiets naar Arjensduin

In West-Terschelling haal ik de fiets op en koers ik richting Arjensduin. Het is een kwartiertje fietsen. Er is een westenwind, gelukkig heb ik die in de rug. In Arjensduin hebben we afgesproken tegenover camping de Kooi. Al voelt het een beetje als een random plek, hier kan ik de fiets parkeren. Boswachter Arie staat ons al op te wachten.

Boswachter Arie van Staatsbosbeheer vertelt honderduit

Arie de boswachter ontvangt ons hartelijk. Arie werkt voor Staatsbosbeheer. Hij vertelt honderduit over de natuur van het eiland en de visie van Staatsbosbeheer. Begin 19e eeuw waren de duinen op Terschelling grotendeels onbegroeid. Zand stoof over weilanden en dorpen, duinen ‘wandelden’ over het eiland. In de duinen ontbraken wegen en paden en het vee liep overal. Na één hevige storm kon het eiland fors veranderd zijn. Je huis kon zo ingegraven zijn, of alles binnenshuis kon onder het zand zitten. In 1910 kreeg Staatsbosbeheer de verantwoordelijkheid voor het beheer van de duinen, met als voornaamste taak het zand en de duinen vast te leggen (bron: Staatsbosbeheer).

Wat is natuur en wat is natuurbehoud?

Ik realiseer me dat ik eerder nooit zo lang heb nagedacht over wat het begrip ‘natuurbehoud’ betekent. De natuur is constant in beweging, de natuur is geen stilstaand iets. Alles beïnvloedt elkaar en reageert op elkaar. Wat eens bossen zijn, hoeven niet altijd bossen te blijven. Afhankelijk van het weer, de dieren, de hoeveelheid stikstof in de lucht, maar ook welke invloed de mens pakt. Wij mensen vinden het prettig dat iets wat we nu als mooi ervaren, kunnen behouden. We nemen invloed om onze visie op natuur te realiseren.

De natuur is constant in beweging, de natuur is geen stilstaand iets

Vrijwilliger bij Staatsbosbeheer

Als vrijwilliger ga ik aan de slag. Het thema van vandaag is ‘zagen en snoeien’, en ik steek 1,5 uur de handen uit de mouwen. De Amerikaanse vogelkers lijkt een onschuldige plant, maar dat is het niet vertelt Arie. Door de aanwezige exotische vogelkers, dreigen de duinen dicht te groeien. Inheemse, kwetsbare planten en diersoorten verdwijnen hierdoor. Met handmatig weghalen en grazende geiten probeert Staatsbosbeheer de jaarlijkse aanwas van vogelkers onder controle te houden. Zodat de konijnen holen kunnen blijven maken, waar naast konijnen ook vele andere dieren gebruik van maken.

Wat vind ik hier nou van?

Doordat ik me inzet als vrijwilliger, word ik ook aan het denken gezet. Wat vind ik hier nou van, hoe in Nederland naar natuur en natuurbehoud wordt gekeken? Ik raak in gesprek met andere deelnemers uit de groep. Waarom is deze Amerikaanse vogelkers zo verkeerd? Wat zou het ons brengen als we dit wel volledig laten gebeuren? De cranberry is een even uitheemse plantensoort van Terschelling, deze plant wordt volledig omarmd. Kortom, welke mate van invloed vind ik acceptabel, als het gaat over natuurbehoud?

Klimaatpositiever reizen

Het hele groepsweekend Sailing into the dark sky bevat elementen om zo klimaatneutraal mogelijk te reizen. Met een zeilboot naar Terschelling, en met een fiets over het eiland. Ik eet alle dagen vegetarisch. Alle activiteiten hebben een lage klimaatimpact en steunen de lokale bewoners, de natuur en economie. Door op pad te gaan met Staatsbosbeheer, kan ik een positieve bijdrage leveren, iets terug doen voor alle bewoners en voor de natuur. Ik kan mijn bijdrage leveren aan de leefbaarheid van het gebied. Het is een waardevolle toevoeging aan deze andere manier van reizen.

Betekenisvol voor jezelf

Mijn tip is om vrijwilligerswerk niet als ‘werk’ te zien, wat ik moet vermijden nu ik op vakantie ben. Maar als kans om dichter bij de bewoners te komen en een inkijkje te krijgen in wat er echt speelt. In alle eerlijkheid doe ik het vrijwilligerswerk ook vooral voor mijzelf. Deze ochtend heeft mij aan het denken gezet. Ik heb boswachter Arie alles mogen vragen wat in me opkwam, mijn radertjes gingen op volle toeren. Door te helpen, te doen, kwam het bij mij binnen. Ik begin de samenhang te begrijpen. En geven aan een ander doet goed. Achteraf realiseer ik me dat ik dit moment als betekenisvol heb ervaren.

Tip: door je in te zetten als vrijwilliger tijdens de reis krijg je een kijkje in het lokale leven

Verder lezen

vervolg: een 'slow travel'-invulling

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Uitgebreid vegetarisch diner aan boord

14 februari 2023 / Mara / 4 reacties

Uitgebreid vegetarisch diner aan boord

Als deelnemer kijk ik uit naar het eten aan boord. Ik ben benieuwd naar de vegetarische en veganistische opties. Hoewel ik zelf niet volledig vegetarisch ben, maakt het uitgebreide 3-gangen vegetarische diner op vrijdagavond me nieuwsgierig en enthousiast. Ik kan niet wachten om te proeven welke smaken de chef-kok voor ons heeft bedacht en misschien ontdek ik wel een nieuwe favoriete smaak!

Ik ben mee met het groepsweekend Sailing into the dark sky. In deze 8-delige serie vertel ik het verhaal over het groepsweekend als deelnemer. Dit is het 4e artikel. Nieuwsgierig geworden naar de reis? Kijk dan vooral even naar het aanbod op de website.

Vegetarisch ontbijten en lunchen: makkelijker dan ik dacht

Op vrijdag merk ik met het ontbijt en lunch al op hoe ruim de keuze aan beleg is. De tafel is gedekt. Er is lekker brood van de bakker, en ik moet zelfs kiezen tussen alle lekkere dingen. Wordt het baba ganoush, hummus, tapenade, groene pesto, kaas, een eitje, chocopasta of jam? Allemaal vegetarische opties, sommige veganistisch. Meerdere toppings had ik eerder zelf niet bedacht als broodbeleg. Om mij heen zie ik andere mensen kiezen voor meerdere toppings: groene pesto met kaas én komkommer. Wat een goed idee! Voor de lunch staat er een vers gemaakte soep te pruttelen: knolselderijsoep met bospaddenstoelen. Zo te simpel te maken, maar echt heerlijk.

Meehelpen koken mag, hoeft niet

Nadat we op vrijdagavond zijn aangemeerd in de haven van Terschelling, begint reisbegeleider Mara met koken. Een paar mede-reisgenoten helpen haar met koken. De keuken is klein, en de keukenbrigade is inmiddels groot genoeg. Ik sluit bij anderen aan voor een spelletje aan tafel. Gezellig met een biertje erbij en wat nootjes. Anderen naast mij zitten lekker te kletsen. Ook zijn er een paar op de kamer of aan het opfrissen. Na verloop van tijd horen we dat de kunnen eten. Fijn, want ik heb echt trek na een hele dag buiten zijn!

Uitgebreid 3-gangen vegetarisch diner

Het voorgerecht wordt uitgeserveerd, wat hetgeen direct heel feestelijk maakt. Ik heb vijgen met bijzondere dressing, pistachenoten en olijven op mijn bord. Als hoofdgerecht is er een auberginestoof met rijst, quinoasalade met venkel en sinaasappel en een bietensalade met onder andere appel en cherrytomaten. Iedereen valt aan, maar er is genoeg. Of ik nog een gaatje over heb voor het nagerecht? Er komt een pan met stoofpeertjes op tafel met erbij keuze voor vanille-ijs of sorbetijs. Man man man, wat een maaltijd. Dit had ik niet verwacht.

Lang tafelen is echt gezellig

Wat zo leuk is aan deze vrijdagavond, is dat we de hele avond als groep bij elkaar zijn. Ik leer mijn reisgenoten echt beter kennen. Het is erg gezellig en langzaam ervaar ik ook dat de gesprekken wat meer diepgang krijgen. Het is niet dat ik vaak op groepsreizen ga, maar ik begin de meerwaarde te begrijpen. Zeker als je met gelijkgestemde mensen een paar dagen op pad bent. Ik ervaar direct een leuke klik met twee anderen uit de groep. Tof om op deze manier nieuwe mensen te ontmoeten.

Er is hier een bepaalde vanzelfsprekendheid, dat je prima vegetarisch of volledig plantaardig kunt eten.

Gewoon lekker eten

Wat me opvalt is dat er aan boord helemaal niet gepraat wordt over het eten, behalve dat het erg lekker is. Bij dit 3-gangen diner, is er geen moment geweest dat ik de indruk had dat de maaltijd niet compleet was. Er is hier een bepaalde vanzelfsprekendheid, dat je prima vegetarisch of volledig plantaardig kunt eten. Alsof het normaal is. Het zet mij aan het denken. Want in onze maatschappij is het vaak nog niet zo normaal. Ik zie nu dat het allemaal niet zo ingewikkeld hoeft te zijn. Er is nog een wereld voor mij om te ontdekken. Een goede take away voor thuis.

Denken in gradaties, in plaats van zwart of wit

Als ik deze observatie deel met de personen naast mij aan tafel, merk ik instemmende reacties. Zij geven aan dat ze best regelmatig vegetarisch eten, maar zelf niet volledig vegetarisch zijn. Ik weet dat er hier een paar zijn die wel volledig veganistisch eten. Ik stel reisbegeleider Mara deze vraag. Mara vertelt dat ze ruim 95% van de keren vegetarisch eet, en vaak hiervan is veganistisch. Zij kan zichzelf in de spiegel aankijken wanneer het een keer anders loopt. Zij denkt in gradaties, het is niet zwart of wit. Voor het klimaat en milieu is het beter om vaker vegetarisch te eten. Bonus hierbij is dat vegetarisch eten erg gevarieerd en smaakvol is.

Het sociale aspect is ook belangrijk

Eten en drinken zijn een van de belangrijkste elementen van een trip, het is een sociaal gebeuren. Mag je aan iemand zijn eetvoorkeuren komen? Door een weekend veganistisch eten gemakkelijk te maken, wordt het laagdrempeliger om het eens te proberen. Het is niet belerend. Een weekend is te overzien. Samen eten creëert saamhorigheid. In het gezelschap is ook een persoon met een glutenvrij dieet. Dit dieet is volledig meegenomen in het totale weekend. Zij heeft eigen glutenvrij brood en kan daarnaast bijna alles mee eten. Aan tafel kan iedereen mee doen, iedereen is gelijk. Over het sociale aspect is goed nagedacht.

Al het eten is vegetarisch met opties tot veganistisch

Het eten tijdens het groepsweekend is volledig vegetarisch, en veganisten hebben ruime keuze in eten. Of is het andersom? Dit is een van de elementen om de reis zo duurzaam mogelijk in te richten. Het is een duidelijke stellingname en laat de kernwaarden van het bedrijf goed zien. Alle elementen van de reis worden zo klimaatneutraal mogelijk ingericht. Hierin is Sustainable Adventurer nu nog vrij uniek, zeker ten opzichte van andere reisorganisaties.

Je kunt ook denken in gradaties als je vaker vegetarisch wilt eten, zoals 80% van de keren eet ik…

Op Instagram meer inspiratie voor thuis

Volg Sustainable Adventurer op Instagram. Daar komt regelmatig een recept voorbij wat er die avond thuis op tafel staat. Ter inspiratie en als een uitnodiging om het zelf een keertje te maken. Om zo de vegetarische keuken verder te ontdekken en te ervaren dat het heel simpel kan zijn.

Verder lezen

vervolg: Met staatsbosbeheer op pad als vrijwilliger

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Droogvallen en wadlopen

1 februari 2023 / Mara / 1 reactie

Droogvallen en wadlopen

Het idee van vandaag is dat we met de boot gaan droogvallen en te gaan wadlopen. Dit betekent dat we bewust richting het laag water varen en daar de boot dichtbij een zandbank laten stilvallen. De boot die we hiervoor gebruiken is een platbodem, eentje die gemakkelijk in ondiep water kan varen. Dat is het leuke van en groepsreis, dat je dingen kunt doen die je normaal als individu niet binnen je bereik hebt. Want hoe gaaf is dit, dat we serieus gaan droogvallen met een boot!

Ik ben mee met het groepsweekend Sailing into the dark sky. In deze 8-delige serie vertel ik het verhaal over het groepsweekend als deelnemer. Dit is het 3e artikel. Nieuwsgierig geworden naar de reis? Kijk dan vooral even naar het aanbod op de website.

Het belang van vroeg uitvaren

In onze tocht vanuit Harlingen zijn we op weg naar Terschelling. Met de zeilen uit, zijn we al een paar uur onderweg. Het idee is om niet al te ver voor Terschelling het anker uit te gooien en droog te vallen. Schipper Remy legt ons uit dat hoe eerder op de dag we kunnen uitvaren, hoe langer we kunnen wadlopen. Want dan kunnen we verder de zandbank op komen en bestaat er een kans dat het schip helemaal droog komt te liggen. Ik ben blij dat hij ervoor heeft gezorgd dat we om half 10 vanochtend zijn vertrokken en ik ben benieuwd hoe ver we droog komen te liggen. Rond half 1 verminderen we vaart en komen we in het meer ondiepe water.

De eerste zeehonden gespot!

We verzamelen ons aan de voorkant van de boot, want de eerste zeehonden zijn gespot! Er is een verrekijker aan boord, maar die is natuurlijk direct in gebruik. Ik neem mezelf voor vaker een verrekijker mee op pad te nemen. Wat is dit tof, de zeehonden zien chillen in het ondiepe water. Wat is de natuur prachtig.

Wachten tot het water zakt

We liggen met de boot dichtbij een zandbank en het anker is uit. Als we nu direct met onze rubberen laarzen aan van de boot gaan, is de kans op natte voeten aanwezig. Een beter idee is dus om even te wachten tot het water nog iets is gezakt. Reisbegeleider Mara heeft de lunch geregeld. De vers gemaakte, warme soep gaat er goed in. Ik heb echt enorme trek. Een hele dag buiten op de boot zorgt wel dat ik echt veel meer kan eten dan gebruikelijk.

Met een touwladder van de boot

Na de lunch is het tijd om mij klaar te maken om het wad op te gaan. Ik pak mezelf goed en ik trek mijn rubberen laarzen aan die tot halverwege de kuit komen. Aan de voorkant van de boot hangt een simpele touwladder met houten spijlen om van boord te klimmen. Dit is even een uitdaging. Iedereen van de groep wacht op elkaar en helpt elkaar om van de boot af te komen. Een andere deelnemer heeft rubberen laarzen tot haar enkels, dat is toch iets ambitieus voor de 10 meter die we moeten overbruggen in 20 centimeter ondiepe water dat er nog is. Zij wordt op de rug getild tot aan het wad.

Het geluid van de zee, wind en de vogels; de iets vochtige zeebodem onder je voeten en de prachtige vergezichten. De tijd lijkt stil te staan, hier kom ik tot rust.

Het wad op

Dan sta je daar, op het wad en naast de boot. Een heel surrealistisch plaatje. Om ons heen zien we het wad, het water en op de achtergrond kunnen het eiland Terschelling zien liggen. Het wad is enorm, en we zijn de enigen hier. De boot ligt nog een paar meter in het water. Iets verderop ligt er een zeehond op het wad. Die wil ik graag van iets dichterbij gaan bekijken. Gelukkig ben ik met een groep mensen die allemaal begrijpen dat het goed is om een ruime afstand tot de zeehond te houden. Ik prijs mezelf gelukkig dat de zeehond zich niet bedreigd voelt.

Puur natuur

Na verloop van tijd spreidt de groep zich over het enorme wad. Even eigen tijd alleen is heerlijk, anderen kiezen om in een klein groepje van 2 of 3 personen over het wad te bewegen. Lekker wandelen, de bodem onderzoeken op de diertjes die er leven, en we verzamelen het aangespoelde afval uit de zee. Het geluid van de zee, wind en de vogels; de iets vochtige zeebodem onder je voeten en de prachtige vergezichten. De tijd lijkt stil te staan, hier kom ik tot rust. Puur natuur en niets anders.

Natte voeten

Schipper Remy had ons geadviseerd om rond 17 uur terug te zijn, omdat dan het water weer langzaam gaat stijgen. Het is aan ons om in te schatten tot hoe lang we op het wad kunnen blijven. Het risico is een nat pak. Dat blijkt dan ook sneller mogelijk dan gedacht. Dacht ik goed te zitten met mijn timing, staat het water toch al net iets hoger dan de bovenkant van mijn laarzen. Jeetje wat koud is dat! Ik heb natte voeten gekregen. Gelukkig heb ik aan boord extra sokken om zo aan te trekken.

Verder lezen

vervolg: Uitgebreid vegetarisch diner aan boord

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

We varen uit

17 januari 2023 / Mara / 2 reacties

We varen uit

Wakker worden op een boot. Ik hoorde vannacht andere geluiden dan normaal, en ik moet even wennen dat de boot steeds in beweging is. Maar ik heb er zin in, vandaag varen we uit! Vanaf 8 uur is het ontbijt, de tafel is gedekt. Ik zit aan mijn koffie en rond half 9 komen schipper Remy en matroos Mel aan boord. Ik weet niet wat ik me bij zeevaarders had voorgesteld. Dit zijn echt vriendelijke mannen. Ze hebben afgelopen nacht nog even thuis doorgebracht. Remy en Mel hebben er zin in en beginnen direct met de voorbereidingen om uit te varen.

Ik ben mee met het groepsweekend Sailing into the dark sky. In deze 8-delige reeks vertel ik het verhaal over het groepsweekend als deelnemer. Dit is het 2e artikel. Nieuwsgierig geworden naar de reis? Kijk dan vooral even naar het aanbod op de website.

Vertrek uit de haven

Tijdens het ontbijt vertelt reisbegeleider Mara het programma voor de dag. Opvallend aan dit programma is dat alle tijden worden loslaten. We varen met hoog water uit, dat betekent uiterlijk half 10 in de ochtend. Het enige tijdstip van deze dag die benoemd wordt. Met de boot volgen we het tempo van de wind, de getijden en het weer. Dit klinkt als een ontspannen manier van reizen. Buiten is het een stralende dag en er is een mooie zonsopkomst. Voor vertrek heeft de matroos hulp nodig met de laatste voorbereidingen. Ook vindt er een veiligheidsbriefing op het dek plaats. Voor de hele groep is varen een nieuwe activiteit, en we worden door de matroos uitgenodigd vandaag lekker mee te doen. Niet helemaal wetende wat varen op een zeilboot gaat inhouden, heb ik vooral veel zin in dit nieuwe avontuur.

De schipper vertelt dat het eigenlijk altijd wel opentrekt op de Waddenzee.

De zeilen uit

Eenmaal de haven uit, kunnen ook de zeilen uit. Te beginnen met het grootzeil. Als team zijn 2 deelnemers in toerbeurt bezig met flink draaien aan een wiel om het zeil de mast in te hijsen. Ik sta op het achterdek bij de schipper en zie goed hoe de wind in het zeil komt. Vervolgens wordt op het voordek nog een zeil gehesen. Nu kan ook de motor uit. Wat een stilte. De wind, de zee, de vogels. Het gepraat verdwijnt voor mij even naar achtergrond. Dit gaan we dus de rest van de dag doen. Hier kan ik wel aan wennen.

Blauwe lucht op zee

We hebben echt prachtig weer vandaag. Ik prijs mezelf gelukkig. De schipper vertelt dat het eigenlijk altijd wel opentrekt op de Waddenzee. Er zijn maar een handjevol dagen dat het de hele dag grijs is. Dat heb ik me helemaal niet zo gerealiseerd, dat het weer op zee zo anders kan zijn dan ‘aan wal’. Op het bankje bij de schipper is het goed toeven. Met mijn gezicht richting het zonnetje en ogen gericht op de horizon, kan ik niets anders dan genieten. Ook leer ik zo meer en meer de rest van de groep kennen. Gezellig kletsend op het achterdek van de boot.

Extra laagje kleding aan

De wind zorgt dat ik snel afkoel, ik besluit om een extra kledinglaagje aan te trekken. Eenmaal benedendeks realiseer ik me hoe scheef de boot hangt. Met name de hanglampen laten zien wat normaal ‘beneden’ is. Dit is even schakelen. Een beetje stommelend loop ik richting de slaaphut om een thermolaagje onder mijn kleding te doen. Ook pak ik mijn regenbroek als extra winddichte laag voor over mijn broek. Klaar om weer naar buiten te gaan. Ah, laat ik ook direct een thermoskan koffie meenemen. Dat zal vast worden gewaardeerd.

Overstag gaan

De schipper vaart een koers, en in een zigzaggende vorm varen we richting de bestemming. Ik zie hoe met overstag gaan, de zeilen van de ene kant van de boot naar de andere kant van de boot bewegen. Dit is het moment om het helpen met zeilen. We zetten de zeilen weer goed, en ‘het zwaard’ aan de zijkant van de boot wordt aan de ene kant gehesen en aan de andere kant neergelaten. Het zwaard in het water geeft tegendruk aan de zeilen, dit zorgt dat de boot niet op drift raakt en zich zijwaarts gaat verplaatsten. Wanneer het zwaard nog in het water is, is het draaien aan het wiel goed te doen. Maar boven water vraagt dit iets meer kracht. Samen helpen we elkaar. Het is echt leuk om dit als groep met elkaar te doen.

Verder lezen

vervolg: Droogvallen en wadlopen

Het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Avond in de haven

17 januari 2023 / Mara / 1 reactie

Avond in de haven

Donderdagavond. De werkweek voor deze week zit erop. Ik heb mijn tas gepakt en nog even wat gegeten. Inmiddels klaar voor vertrek. Hoe lekker is het om zonder haast aan je weekendavontuur gaat beginnen? Op mijn eigen tempo. Er is geen verplichte aanvangstijd, je hoeft ten slotte geen vliegtuig te halen. Maar een deur die voor je ‘open’ staat vanaf 20:30 uur. Het weekend kan dus echt beginnen met de eerste stap buiten je voordeur. Let the adventure begin. Op naar Harlingen Haven. Voor een groepsweekend Sailing into the dark sky. Het weekend start die avond in de haven. In deze 8-delige serie vertel ik het verhaal over het groepsweekend als deelnemer. Dit is de 1e aflevering. Nieuwsgierig geworden naar de reis? Kijk dan vooral even naar het aanbod op de website.

Voordeur op slot, op naar de trein

Heb ik alles bij me? Check, check, dubbelcheck. Oké ik ga. Backpack op de rug en op de fiets naar het station. In mijn geval dan. Vanaf Utrecht gaat de trein rechtstreeks naar Leeuwarden, een rit van 2 uur. Vanaf daar een overstap naar station Harlingen Haven. Easy. Genoeg tijd om lekker te settelen in de stoel, met een boek, oordopjes voor muziek en wat drinken al binnen handbereik. Maar eerst heb ik nog even behoefte om lekker te kletsen. En misschien doe ik straks ook even een dutje. Wat een ontspannen manier van reizen vind ik dit.

Op mijn eigen tempo aan de reis beginnen, dat is pas een chille start van een weekend weg

De boot is snel gevonden

Ik stap uit op station Harlingen Haven. Ik voel de wind in de haren en hoor het geluid van het water op de achtergrond. Even sluit ik mijn ogen. Het weekend is nu echt begonnen. Wat een pittoreske stad is dit eigenlijk, met mooie huizen, overal bruggetjes en aan het water. Ik neem me voor om de volgende keer meer tijd voor de stad Harlingen te nemen. Op mijn telefoon heb ik via whatsapp de locatie van de boot ontvangen. Met een paar minuten lopen, heb ik de boot in zicht. Er brandt licht binnen en ik stap de boot op.

Het warme ontvangst

Het geroezemoes is buiten al te horen. Met het openen van de deur kom ik direct binnen in de gezamenlijke ruimte. Hier zitten al wat mensen op de bank, waaronder het organisatiecomité. Iedereen heet me hartelijk welkom, stelt zich netjes voor. Poeh, ik ben er. Jas uit. Ik besluit om mijn spullen direct in een slaaphut te leggen. Reisbegeleider Mara laat me de rest van de boot zien, ook waar de toiletten en douches zijn en hoe die werken. Aan de slaaphutten bevinden zich deurhangers met daarin de kamerindeling. Mijn hut is snel gevonden. Aan boord is het iets kleiner dat ik had gedacht, maar dat komt voor een weekend wel goed.

De rest van de avond chillen in de haven

In de keuken vind ik een glas rode wijn. Daar heb ik wel zin in. Ik zie anderen met een biertje, thee en fris zitten. Er is nog plek op de bank en ik raak aan de praat met 2 andere reisgenoten. Verspreid over de avond komen andere reisgenoten aan op de boot. Langzaam raakt de groep compleet. Sommigen trekken zich al terug in de slaaphut, anderen nemen nog een drankje. Rond middernacht vind ik het mooi geweest en tijd om te gaan slapen. Het is een lange dag geweest, “I call it a day”. Maar wat een ultiem chille start van een weekend weg.

Verder lezen

vervolg: Avond in de haven

het verhaal achter het ontwerp: avontuurlijk, duurzaam en betekenisvol reizen, hoe doe je dat concreet?

Op avontuur. Hoe duurzaam kan ik reizen maken?

8 december 2022 / Mara / Geen reacties

Op avontuur. Hoe duurzaam kan ik reizen maken?

Inmiddels ben ik zes maanden onderweg als ondernemer. Veel langer heb ik er al over gedroomd. Met dit artikel wil ik mensen met eenzelfde droom inspireren. Door te vertellen waarom juist ik me voor juist het onderwerp duurzamer reizen wil inzetten.

Maar ook voor iedereen die meer interesse heeft voor duurzamer reizen, lees hier waar ik op wil inzetten. Mocht je zin hebben om met mij mee te gaan op reis op 6 t/m 8 januari: kijk hier voor meer informatie over de specifieke reis.

Wat in dit artikel aan bod komt: – conceptfase – ik ben die duurzame avonturier – invulling van USP’s avontuurlijk, duurzaam & betekenisvol reizen – dit concept vervult een behoefte – think big, start small – mee op reis & blijf me volgen.

Komen tot een concept

De conceptfase heeft bij mij aan de ene kant jaren geduurd, maar ineens ging het heel snel. Essentieel voor mij is om iets concreets te doen met duurzaamheid. Niet omdat het momenteel hip en trendy is, maar vanuit intrinsieke motivatie. Na verloop van tijd besef ik me dat ik mijn organisatietalent en mijn kennis hierover wil gaan gebruiken. Zowel in werk als in privé neem ik immers graag het initiatief voor het samenbrengen van mensen en het organiseren van activiteiten. Daarnaast heb ik eens in de zoveel tijd dat de avontuurlijke kant in mij roept om met de backpack op pad te gaan. De meest recente keer dat ik deze innerlijke stem van zich liet horen, is aanleiding geweest om deze kant van mij meer te gaan omarmen. Het concept tot Sustainable Adventurer is voor mij een innerlijke reis geweest, en alle puzzelstukjes komen zo samen.

Ik ben die duurzame avonturier

Ik behoor tot de doelgroep. Kijkend naar mijn manier van reizen, besef ik dat die verandering behoeft. Tijdens mijn vlucht naar Nieuw Zeeland in 2019 had ik voor het eerst vliegschaamte. Het hele jaar door hanteer ik een duurzame levensstijl, maar ik stapte wel in het vliegtuig naar de andere kant van de wereld. Dat schuurt. Herken je dit gevoel?

Zo duurzaam mogelijk op reis

Ik heb besloten dat ik voor de bergen niet meer wil vliegen. Europa heeft zoveel moois te bieden, dit wil ik graag met jullie delen. Mijn volgende stap op gebied van een duurzamere levensstijl, is een stap op gebied van reizen. De vragen die ik hierbij stel zijn: kan ik reizen klimaatpositief maken? Kan ik het zo organiseren dat mijn reizen geen schade brengen aan de natuur en milieu, maar juist een positieve bijdrage kunnen leveren? Daarnaast vind ik het belangrijk om de lokale middenstand te steunen, zodat de culturele identiteit van een gemeenschap behouden blijft. Omdat ik weet dat ik met deze invulling reizen toekomstbestendig maak.

Mijn definitie van avontuurlijk reizen

Ik heb al veel over de wereld gereisd, ik plaats hierbij de reiservaring boven het verhogen van aantal landen dat ik heb bezocht. Liever doe ik aan slow travel en leer ik het echte lokale leven kennen. Inmiddels heb ik een tijdje in Spanje, Australië, Verenigd Koninkrijk en Argentinië gewoond. Door met een nieuwsgierige blik te kijken naar de omgeving, kun je persoonlijke grenzen verleggen en op een innerlijke reis gaan. Avontuurlijk reizen is voor mij een combinatie van stoer en actief, en jezelf beter leren kennen. Het is een moment van reflectie en bezinning, door de omgeving waarin je bent en de mensen die je ontmoet.

Reizen betekenisvoller maken

Betekenisvoller reizen bedoel ik drieledig: voor jezelf, voor de lokale gemeenschap en voor de natuur. Deze elementen zijn met elkaar verbonden. Door je tijdens je reis actief in te zetten voor natuurbehoud en natuurherstel, help je ook de lokale gemeenschap. Door activiteiten te kiezen die een lage klimaatimpact hebben en die de lokale middenstand steunen. Activiteiten op reis kunnen sportief zijn, maar kunnen ook een meer expressief of een inhoudelijk thema bevatten. Het idee is om reiservaringen te creëren die je wilt navertellen.

Duurzamer reizen is een behoefte die speelt

Als marktonderzoek heb ik in totaal bijna 60 interviews gehouden over de behoefte en de invulling hiervan. Avontuurlijke, duurzame, betekenisvolle reiservaringen is echt een vraag die speelt. Dit begint al aan de voorkant met zoeken naar lokale en onvergetelijke reiservaringen. Hoe kun je als reiziger de toeristische omgevingen vermijden, maar toch ook bezienswaardigheden zien? Zijn er duurzame alternatieven voor de heen- en terugreis en de accommodatie? Is het mogelijk te achterhalen wat locals adviseren om te doen? Kan ik de schade beperken aan natuur die reizen met zich meebrengt? Vragen die leven, maar waar nu nog nauwelijks aanbod voor is. Zeker niet in zijn totaliteit.

Think big, start small

Ik wil graag laten zien dat duurzamer reizen niet ingewikkeld hoeft te zijn. Daarnaast kun je hier heel goed een avontuurlijke en betekenisvolle invulling aangeven. Het belangrijkste is beginnen. Het liefst met de basis. Soms is het moeilijk om de basis te zien. Je merkt het als het wringt op tijd, geld en/of kwaliteit. Ik voelde stress en merkte bij mezelf dat ik op het punt stond een te groot risico te nemen. De oplossing is het eerste product (nog) kleiner te maken. Dat is namelijk nog steeds best groot. Vanaf daar ga ik door ontwikkelen, ik heb al talloze ideeën hiervoor. Met in mijn achterhoofd een grootse visie: maatschappelijk en ecologisch welzijn de norm in elke reis.

Ga je mee op reis?

Het eerste aanbod staat in de verkoop: een weekend weg in Nederland. We gaan droogvallen op het wad, maar ook gaan genieten van de eilandsferen. Na de decemberdrukte lekker uitwaaien om zo fris het nieuwe jaar te starten. Ga je mee op 6 t/m 8 januari? Kijk hier voor als je meer informatie wilt over dit weekend en wilt boeken!

Wil je graag een andere keer mee op deze reis? Stuur mij dan een bericht dat je op de lijst wilt, en je wordt als eerste geïnformeerd wanneer er nieuwe data bekend zijn.

Blijf me volgen

Via een nieuwsbrief stuur ik regelmatig updates en neem ik je mee in stories, events, aanbod, inspiratie en een persoonlijke update over de laatste ontwikkelingen. Klik op de onderstaande button als je je wilt aanmelden.

Soy un Casteller

24 oktober 2022 / Mara / Geen reacties

Soy un Casteller, ik ben een Casteller. Geweest, één keer. Van mijn 8 weken Spanje-avontuur is dit een verhaal dat mij echt is bijgebleven. Ik ben op zoek geweest naar het lokale leven, door middel van slow travel. Ik vind het interessant om te onderzoeken wat lokale mensen in Barcelona in hun vrije tijd doen, zoals freediven, of wandelen in Parque de Collserola. Maar wat een bijzonder verhaal is over de Castellers dit. Castel-watte? Het gaat hier over de Catalaanse traditie van mensentorens bouwen. Een soort acrobatiek, maar dan hoger dan een huis. Bijvoorbeeld een toren van 9 mensen hoog. Ongelofelijk knap als je het ziet. En zeer vakkundig opgebouwd.

Mijn inspiratie en vooronderzoek

Via het tv-programma ‘3 op reis’ zie ik op 5 juni 2022 een optreden van de Castellers in Tarragona (Spanje). Ik zit aan de buis gekluisterd. Dit wil ik met eigen ogen zien. Met mijn plannen om gauw naar Spanje te vertrekken, laat ik dit niet los.

Zoals altijd begint het met googlen. Eerst op ‘castellers tarragona 2022’, naar aanleiding van de tv-aflevering. Online vind ik overzichten van data met shows. Maar ook van trainingsdata. Allemaal in het Catalaans. Catalaanse trots is wat ik zie. Ook in Barcelona bestaat een Castellers-vereniging. Wat mij betreft een bezoekje waard.

Tip: Zoek in de lokale taal als je concrete informatie wilt over een bepaalde traditie

Een warm welkom in de Casteller-gemeenschap

Eerst loop ik er voorbij. Ik ben op zoek naar een grote hal, iets wat de hoogte in kan. Niet is minder waar, er is een trap naar beneden. Vanaf de straatkant nauwelijks zichtbaar. Bovenaan de trap blijf ik staan. Ik maak een video van het gebeuren. Binnen 1 minuut word ik begroet. Iedereen kent elkaar. De sfeer kan ik het beste vergelijken met een scouting-omgeving.

De mevrouw die me aanspreekt, heet Sylvia en is iemand van in de zestig. Ze spreekt Catalaans. Of dit mijn eerste keer hier is? En of ik mee naar beneden wil om een kijkje van dichterbij te nemen? Ik geef aan dat ik geen Catalaans spreek. Wel Castellano (Spaans). En dat ik slechts tijdelijk in Spanje ben. Ik vertel dat ik over de Castellers heb gehoord, en dat dit mijn interesse heeft gewekt. Castellano praten is geen probleem. Ik ga met haar mee naar beneden.

Beneden word ik aan minstens 10 mensen voorgesteld. De mevrouw laat me kennismaken met haar zoon, en haar zwager, haar buurvrouw en noem maar op. Ze vindt het superleuk dat er een vreemde interesse toont in hun traditie.

Veiligheid boven alles bij mensentorens

Allereerst krijg ik een rode brede doek om mijn middel gewikkeld. Deze doek dient ervoor om mijn rug te beschermen wanneer de toren onverhoopt instort. Ook zie ik dat de doek wordt gebruikt door klimmers om omhoog te komen.

Om een mensentoren heen staan cirkels van mensen. Deze geven de toren stevigheid. Hoe hoger de toren, hoe meer mensen in de cirkels. Dit is een waar gezinsuitje. Vader en moeder en oudere gezinsleden zorgen voor stevigheid op de grond. Jongere (en lichtere) leden zijn onderdeel van de mensentoren. De kleinste van een jaar of 5 klimmen naar de top. Met een helm op het hoofd weliswaar. Ik lever mijn bijdrage door vanaf de grond stevigheid aan de cirkel te bieden.

De torens tot 7 mensen hoog vinden buiten plaats. Dit kan dus gemakkelijk 10 meter hoog zijn. Hogere torens waarbij meer mensen betrokken zijn, vinden binnen plaats. Hier is in de hal een veiligheidsnet gespannen op ongeveer 2 meter hoogte. Bij deze hogere torens is ook een uitgeschreven plan op naam wie waar staat. Ik vul ter plekke een nog lege, maar wel belangrijke plaats in.

Casteller-jargon zoals ‘3:7’

Juan laat mij grote posters aan de muur zien, en legt mij de basisbegrippen van de Castellers uit. Er is een verschil tussen Pilars en Canalla. Een pilar bestaat uit een persoon die een persoon op de schouders heeft (en eventueel nog een persoon). Dit is dus een persoon per etage. Een canalla zijn meerdere mensen per etage. Zij hebben steun bij elkaar door elkaars armen vast te houden. De echte hoge mensentorens zijn een canalla.

Een 3:7 betekent een mensentoren van 3 mensen per etage, 7 mensen hoog. Zo bestaat er ook 4:9, 4 mensen per etage, 9 mensen hoog. Of 9:8, 9 mensen per etage, 8 mensen hoog. Het is mij nog onduidelijk hoeveel variaties er zijn eerlijk gezegd. Ik vind het al heel tof dat ik van een afstand kan vertellen welke type mensentoren ze aan het bouwen zijn.

De mensen laten mij met hun tradities ervaren wat het echte Barcelona is

Het echte Barcelona wordt gevormd door mensen

Al zijn zij nog lang niet klaar, rond 22 uur wil ik langzaam weer vertrekken. Ik ben uitgenodigd voor deelname aan de show van aanstaande zondag. Hartje stad, op een plein vlakbij de Ramblas. Mocht dat wat qua tijd lastig worden, dan ben ik bij de komende training gewoon weer uitgenodigd. Met een leugentje om bestwil op dit punt neem ik afscheid.

Waar ik dacht naar een training te gaan zoals een volleybaltraining, bleek dit totaal iets anders. Ik werd direct opgenomen in deze warme community. Een gemeenschap die interesse toont in elkaar en voor elkaar zorgt. Iedereen wordt gezien. Voor iedereen is er een plek. Ook voor Nederlanders die de moeite nemen om op te zoeken waar ze trainen. Ze tonen mij met trots hun passie, hun traditie. Als ik echt voor langere tijd in Barcelona ga wonen, dan zou ik wekelijks terugkomen. Omdat deze mensen voor mij laten zien wat het echte Barcelona is.

Heb jij als eens van deze Catalaanse traditie gehoord?

Heb jij als eens van deze Catalaanse traditie van mensentorens gehoord? Zou jij behalve naar een show, ook naar een trainingsavond gaan? Had jij meegedaan aan een training, als je dit werd gevraagd?